Column Jan Dirk v/d Zee (30): Het geluk van de vrijwilliger

“Zet er een streep doorheen. Doe hetzelfde als de overheid heeft gedaan met het woord ‘allochtoon’”, suggereert mijn vriend Herre aan de telefoon. Zijn advies lijkt uit de lucht te komen vallen.

Ons gesprek was net aanbeland bij de week van de vrijwilliger, die deze maandag van start is gegaan. Voor de KNVB een historisch moment. Enerzijds vragen we volop aandacht voor de vrijwilliger en anderzijds starten we de campagne om 1.500 vrijwilligers te werven voor het Europees Kampioenschap Vrouwenvoetbal in de zomer van 2017.

Over laatstgenoemde maken we ons geen enkele zorgen. We zullen daar eerder te veel, dan te weinig aanmeldingen voor krijgen. Voetballiefhebbers vinden het prachtig om te helpen bij zo’n groot toernooi en deel uit te maken van de voetbalfamilie. Een stuk lastiger wordt het, als je diezelfde mensen zou willen strikken voor het dagelijkse vrijwilligerswerk bij de voetbalvereniging in de buurt.

Bindingsangst

Dan blijken dertigers en veertigers het chronisch druk te hebben en vertonen jongere generaties bindingsangst. Veel verenigingen leunen daarom op de inzet van een legertje vijftigplussers. Volgens Herre (leraar in het dagelijks leven) een onnodige situatie. Tenminste, als je het woord vrijwilliger zou durven schrappen.  

Dertigers en veertigers hebben het chronisch druk en jongere generaties vertonen bindingsangst

“Ik zie het niet Herre”, zeg ik. “Wat hebben die twee begrippen met elkaar gemeen?” “Zo negatief,” antwoordt Herre. “Bij het woord ‘vrijwilliger’ bekruipt je het gevoel dat je je moet voorbereiden op iets akeligs… Iets dat anderen liever niet meer willen doen. Alsof het een opoffering is.” “En dan?” vraag ik. “Verzinnen we een nieuw woord en wordt het probleem vanzelf opgelost?”  

Piepende banden

Aan de andere kant van de lijn valt een korte stilte, waarna mijn vriend vraagt of ik het verhaal heb gelezen van een voetbalbestuurder die de contributie met 300 procent wil verhogen. Dat zingt rond op internet en sociale media. Er blijkt geen vrijwilliger meer te porren voor die club. Sterker nog: de bestuurder ziet ‘vaders en moeders met piepende banden wegrijden als ze de kids weer hebben gedropt.’

“Dat is precies mijn punt,” reageer ik geïrriteerd. “Het gaat helemaal niet om het veranderen van een woordje, maar om de totale benadering van het vrijwilligerswerk. Hoe betrek je mensen bij de club. Wie zegt mij dat deze mensen niet zouden willen helpen?”

Persoonlijker en flexibeler

Vrijwilligerswerk moet veel persoonlijker en flexibeler worden gemaakt

“Dus?” vist Herre. “Zal vrijwilligerswerk veel persoonlijker en flexibeler moeten worden gemaakt”, reageer ik. “Ook al doe je maar af en toe een bardienst of rijd je een paar keer per jaar een wedstrijd. Je moet het gevoel krijgen dat je binnen de mogelijkheden die je hebt, op je plaats bent bij de club.”

“En dat wat je doet, hoe klein ook, niet als vanzelfsprekend wordt gezien. Daar zouden verenigingen veel meer werk van moeten maken: het geluk van de vrijwilliger. Eer ze en waardeer ze. Trouwens, nu we het er toch over hebben, heb jij al plannen voor deze zomer?”

Columns Jan Dirk van der Zee Lees hier de eerder verschenen columns van Jan Dirk van der Zee. Jouw Vrijwilliger In Oranje Nomineer hier jouw vrijwilliger voor een plek in Oranje.