'Kampioenschap van Spakenburg was de kroon op onze vriendschap'

Trainersduo Chris de Graaf en Jorg Hartog werden afgelopen seizoen algeheel amateurkampioen van Nederland met Spakenburg. De twee zijn boezemvrienden vanaf de pupillen. - Foto: Sanne Donders

Het trainersduo Chris de Graaf en Jorg Hartog werd afgelopen seizoen algeheel amateurkampioen van Nederland met Spakenburg. Beide mannen runnen ook nog vier ondernemingen én zijn van kinds af aan beste vrienden. "Samen kampioen worden was extra mooi."

Met een snelle pas komt Chris de Graaf het terrein van SV Spakenburg op lopen. Het is ruim na zessen, hij is net klaar met werken bij zijn bedrijf Matchday en zoekt – aktentas nog onder de arm – naar de sleutels om de kantine van de amateurclub te openen. Daarna, na het interview, begint de avondtraining van zijn selectie. Assistent en boezemvriend Jorg Hartog loopt mee. Samen beleefden ze afgelopen mei een hoogtepunt door kampioen te worden van de Tweede divisie met SV Spakenburg, een reusachtige amateurclub in het gelijknamige dorp waar iedereen gek is van voetbal. Bijna anderhalf jaar geleden nog werd de halve finale van de TOTO KNVB Beker gehaald terwijl de club even daarvoor juist flink in populariteit was gedaald. Het duo De Graaf en Hartog kuste de amateurreus weer tot leven.

Hoe lang kennen jullie elkaar?
Chris: "Eigenlijk al vanaf heel jonge leeftijd. Ik ben iets jonger, Jorg mocht een keer meedoen bij ons elftal bij Spakenburg. We werden met busjes naar de training gebracht. Ik was degene die vaak kattenkwaad uithaalde, Jorg was het mannetje dat daar aan meedeed. Dat vond ik wel mooi. Ik heb er een vriend bij voor het leven dacht ik toen al."
Jorg: "We zijn echte Spakenburgers. We komen ieder uit een andere buurt maar eigenlijk is het hier één grote buurt. Onze droom was om samen in het eerste elftal te voetballen. Dat hebben we niet gehaald. Maar we hebben nog veel meer met elkaar gedaan. We begonnen in de vis zoals elke Spakenburger. M’n oom had een kraam op de markt. Daarbij waren we ook nog een dj-duo en we hebben een voetbalschool gehad."

Daarna werden jullie trainer?
Chris: "Ik verklaarde hem nog voor gek dat hij op zijn vrije zaterdagochtend trainingen gaf. Toen ik mijn kruisband afscheurde ben ik me ook gaan richten op een carrière als trainer. Ik ben dit avontuur als hoofdtrainer aangegaan ómdat Jorg mijn assistent werd. Anders had ik het niet gedaan."

Hoe was het om samen kampioen te worden?
Chris: "Dat was wel extra mooi. Ik was erg emotioneel. Vooral ook door de stress en energie die we erin hebben gestoken. En als je dan samen kampioen wordt met degene waar je mee bent opgegroeid gaat dat veel verder dan die titel alleen. Het kampioenschap was de kroon op onze vriendschap."

Wat is de rolverdeling tussen jullie?
Chris: "Ik zie ons niet als hoofdtrainer en assistent. Meer als complementair duo. We zijn tegenpolen. Jorg is veel minder temperamentvol dan ik. Er zit bij mij geen filter op. Ik vind het niet erg als mensen mij niet aardig vinden. Ik wil gewoon de waarheid zeggen. Maar je moet niet doordraven. Ik ben het na een minuut kwijt maar diegene niet. Jorg heeft dat direct in de gaten. Hij heeft een heel goed inlevingsvermogen. Kan de andere kant altijd goed belichten."

Waarom klikt het zo goed tussen jullie?
Jorg: "We zij heel eerlijk naar elkaar. We gunnen elkaar veel. Ook vrijheid."
Chris: "Eén keer hebben we ruzie gehad. Maar dat was een misverstand. En ik had een biertje te veel op."
Jorg: "Tijdens de wedstrijd zeggen we elkaar gewoon de waarheid. Dat kan weleens discussies opleveren. Vanochtend ging het nog hard tegen hard. Misschien is dat wel de chemie. Dat je elkaar direct kan vertellen zoals het is."
Chris: "We kroppen het niet op. Het heeft geen zin om mooi weer te spelen. We zien elkaar vaker dan onze eigen vrouw."

Kan dat, vriendschappen opbouwen in het voetbal waar het om de prestaties gaat?
Jorg: "Ik vind het altijd wel interessant om dat te zien aan de spelers hier bij Spakenburg. Die hebben toch een soort nomadenbestaan. Dan weer een paar jaar bij die club dan weer bij die. Het is mooi om te zien hoe snel sommigen zich aanpassen. Dat er direct een soort van kameraadschap is."
Chris: "Terwijl deze voetbalwereld toch veel is gericht op het individuele. Ik moet een concurrent eruit spelen, ik moet scoren en ik moet goede stats draaien om op Instagram te zetten. Ik houd ze voor: Het individu wordt beter door het team en niet andersom. Met egoïsme moet je niet weg kunnen komen. In het voetbal heb je veel kameraden. Échte vrienden heb ik er maar een paar van. Waaronder Jorg."

Tekst: Nik Kok