Jos van Gulijk, de Arsène Wenger van PW

Jos van Gulijk is sinds het seizoen 2005/2006 hoofdtrainer van het Enschedese PW. - Foto: KNVB Media

Dertien jaar is hij al trainer van EFC PW 1885 uit Enschede: Jos van Gulijk. Daarmee is hij een van de langstzittende trainers in het amateurvoetbal. Als het aan hem ligt blijft het niet bij die dertien seizoenen. Hij plakt er graag nog een paar jaar bij aan.

Vanwege zijn honkvastheid wordt hij gekscherend de Arsène Wenger van PW genoemd. Van Gulijk kan erom lachen. Hij zit dertien aaneengesloten seizoenen op zijn post als hoofdtrainer van de oudste voetbalclub van Enschede. Er zijn maar weinig oefenmeesters in het amateurvoetbal die hem dat nadoen. Trainers als Karel Bonsink (FC Hilversum) en Ton Pattinama (Deltasport) zijn weliswaar bezig aan het vijftiende seizoen bij hun club, maar zij verdeelden die dienstjaren over meerdere periodes. Van Gulijk niet. Hij zwaait sinds 2005 onafgebroken de scepter bij PW.

De 64-jarige oefenmeester hoort de statistiek aan. “Als je het zo zegt is het best bijzonder, al is dat besef er niet”, zegt Van Gulijk. “Ik merk dat ik hier al een lange periode zit, maar ik haal er nog altijd plezier uit. PW is een fijne club. Ik heb een goede band met het bestuur, kan met iedereen goed opschieten. Verschillende jongens die via mij bij de club zijn gekomen, zijn hier voor langere tijd blijven spelen. Kennelijk doe ik dan toch iets goed. Wat ook meespeelt is dat de club niet de ambitie heeft om op een heel hoog niveau te spelen. Daardoor is er minder druk als de resultaten even tegen zitten.”

Houdbaarheidsdatum

De term ‘houdbaarheidsdatum van een trainer’ is ook in het amateurvoetbal een bekend fenomeen. Veel clubs wisselen om de twee, drie jaar van coach. Op Van Gulijk is dat nooit van toepassing geweest. “Ik ken de term wel. Wat ik ervan vind? In sommige gevallen vind ik het belachelijk dat trainers na een paar mindere resultaten weg worden gestuurd. Of ik na al die jaren nooit in herhaling val? Ik betrap me er weleens op dat ik tijdens een wedstrijdbespreking soms dezelfde dingen aanhaal. Dan zie ik sommige spelers kijken met een blik van ‘heb je hem ook weer’. Maar in mijn ogen zijn het belangrijke dingen, dus daar blijf ik op hameren.”  

Van Gulijk doet zijn verhaal in de kantine van PW. De vereniging behoort tot de tien oudste clubs van Nederland. De roemrijke historie van de club komt in alle hoeken van het clubgebouw terug. Het lijkt op een museum dat voetbal ademt. In het oog springt een oude teamfoto met de tekst: ‘Voor altijd de nr. 1 van Nederland’. Er hangen oude vaandels. Een affiche uit 1921 van een wedstrijd tussen PW en Ajax. Het traditionele rood-wit-blauw gestreepte shirt prijkt op verschillende plekken aan de muur. En er hangen veel teamfoto’s.

Van Gulijk kijkt ernaar en wijst jongens aan die onder hem hebben gespeeld. Bij iedere speler heeft hij wel iets te vertellen. Dan neemt hij ons mee terug naar het seizoen 2005/2006, het jaar dat hij begon als trainer van PW. Hij vertelt hoe hij bij de club is beland. “Ik heb jarenlang een eigen zaak gehad in Enschede. Ik verkocht hippiedingen. Had een eigen winkel, maar stond ook veel op markten en festivals in binnen- en buitenland. Rond 2005 liep de verkoop terug. Mijn vrouw zei ‘laten we ermee stoppen’. Precies op dat moment kwam PW. Doordat ik de zaak niet meer had, had ik opeens wel tijd om een club te trainen en zaterdag te coachen.”

Solide verdediger

Dat PW bij Van Gulijk uitkwam, was geen toeval. De oefenmeester heeft een verleden bij de club. “Toen ik een jaar of 36, 37 was ben ik een tijd speler-trainer van het eerste elftal geweest. Toen speelden we nog op zondag.” In die tijd stond Van Gulijk bekend als een solide verdediger. De Enschedeër kan terugkijken op een mooie carrière als voetballer. Hij speelde op hoog niveau met Rigtersbleek, SC Enschede en het Duitse SV Meppen. “In de A1 van Sportclub Enschede heb ik nog om het landskampioenschap gespeeld. We namen het in Zeist op tegen onder meer Ajax en Feyenoord. Van Feyenoord wonnen we zelfs. Later heb ik met het Twents elftal nog een wedstrijd tegen het Ajax van Johan Cruijff gespeeld. Als speler kon ik redelijk lopen, maar moest ik het vooral van het fysieke spel hebben. Uiteindelijk heb ik toen niet alles uit mijn carrière gehaald, denk ik. Ik was vaak net iets te zwaar, of kwam te laat terug van vakantie. Wat dat betreft was ik toen al een echte PW’er.”

Kampioenschappen

Het fysieke aspect ziet Van Gulijk ook als trainer graag terug bij de teams die hij coacht. Als oud-verdediger bouwt hij bovendien graag zekerheid in zijn elftallen in. Het bracht hem twee kampioenschappen in de vierde klasse, in 2007 en 2014. Van Gulijk ziet het als de hoogtepunten in zijn tijd bij PW. “Bij het eerste kampioenschap hadden we een elftal met veel kwaliteit. Sjors Bos had een grote rol in die titel. We hoefden hem de bal maar te geven en hij schoot hem er wel in. Hij maakte dat seizoen de helft van onze doelpunten. Helaas hadden we het jaar daarop een minder elftal, waardoor we direct weer degradeerden.”

“Het mooiste moment bij PW vond ik echter de titel die we in 2014 pakten, tegen Harfsen. We stonden tijdens dat seizoen acht punten los, maar gaven die voorsprong weg. Op de laatste speeldag speelden we tegen Harfsen. We kwamen op voorsprong, maar in de voorlaatste minuut maakten zij de gelijkmaker. Er moest een beslissingswedstrijd worden gespeeld, maar twee van onze jongens hadden hun vakantie al geboekt. Wij hebben die wedstrijd daardoor heel afwachtend gespeeld, wachtend op een fout van hun. Die maakten ze, waardoor wij kampioen werden. Helaas degradeerden we in het daaropvolgende seizoen opnieuw omdat we een minder elftal hadden.”

Op naar de vijftien jaar

Het lijkt het lot te zijn van PW. De club heeft geen jeugdafdeling. Zodra spelers vertrekken, is Van Gulijk afhankelijk van spelers die zich bij de club aanmelden. Daardoor is het ieder seizoen afwachten wat voor team hij tot zijn beschikking heeft. Met zijn huidige selectie staat hij op de tiende plek in de vierde klasse E. Te laag, voor zijn gevoel. “We kunnen beter. Aan het begin van het seizoen vond ik ons niet fanatiek genoeg. De laatste weken gaat het echter beter. We zullen dus nog wel een paar plekken stijgen.”

Ongeacht de resultaten heeft Van Gulijk het nog prima naar zijn zin bij PW. Als het aan hem ligt, wordt zijn dertiende seizoen dan ook niet zijn laatste in dienst van de traditieclub. “Mijn trainerslicentie loopt nog tot februari 2020, als ik die daarna wil verlengen heb ik studiepunten nodig. De laatste jaren heb ik die niet gehaald, dus het kan zijn dat ik dan stop. Ik heb bij PW aangegeven dat ik graag de vijftien jaar vol wil maken. Het zou mooi zijn als dat lukt. Als ze een ander willen hebben? Ook geen punt. Dan help ik de club graag met zoeken. Na al die jaren weet ik immers wel wat voor een type bij deze club past.”