Hé scheids! Idioot gedrag

Redacteur Robbert Minkhorst neemt de proef op de som. - Foto: KNVB Media

Steeds sneller, steeds makkelijker ook, is de scheidsrechter Kop van Jut. Beschimpt, belaagd en betast. Wie respecteert de scheidsrechter nog? En hoe leuk is het dan om er een te zijn - of te worden? Redacteur Robbert Minkhorst neemt de proef op de som.

Normaal is het invullen van het digitale wedstrijdformulier een fluitje van een cent. Dit keer niet. De mensen achter me drommen om me heen. Anderen in de commissiekamer, die niets te maken hadden met de wedstrijd waarin ik scheidsrechter was, kijken nieuwsgierig mee. Ogen priemen in mijn rug.

Knipoog

Na die ongelukkige middag van de B5 van Meerburg tegen die van RCL, de vele bemoedigende reacties daar op, plus een louterend gesprek met de sportpsycholoog is het hoofd weer fris. En hé, dezelfde fouten zal ik niet gauw nog eens maken, dus is er weer ruimte voor nieuwe, dol ik mezelf. Kijk, ik kan mijn leven als scheidsrechter weer met een knipoog tegemoet treden.

Dezelfde fouten zal ik niet gauw nog eens maken

Lange tijd is er bij Meerburg JO-17 6 - Rijnsburgse Boys JO-17 6 weinig aan de hand op een enkel misbaar na, maar de onvermijdelijke protesten op mijn beslissingen klinken als de vogels in het voorjaar. In de rust krijg ik goedbedoelde adviezen van een begeleider uit de cursus die uit belangstelling is komen kijken.

Aan de stok

Al vrij vroeg in de tweede helft gaat het mis. Bij een fel duel om de bal krijgen twee spelers het met elkaar aan de stok. Beetje klieren, beetje duwen en trekken en net als ik toesnel om de boel te sussen, zie ik de jongen van Meerburg met zijn borst vooruit naar zijn tegenstander gaan, om hem een ’bodycheck’ te geven. Die reageert direct, met een kopstoot.

Rood. Twee keer. Allebei druipen ze af. Langs de kant windt de leider van Meerburg zich het meest op. Hij eist dat ’hier een zaak van wordt gemaakt’, vooral vanwege het gedrag van de jongen uit Rijnsburg, want ’dat hoort echt niet op een voetbalveld thuis’. Natuurlijk maak ik hier een zaak van, denk ik bij mezelf, dus waarom zou je daar aan twijfelen?

Idioot gedrag

Na afloop staan de leiders uit Rijnsburg in een mum van tijd bij me. 'Scheids, kunnen we het over die rode kaarten hebben?'

Na afloop staan de leiders uit Rijnsburg in een mum van tijd bij me. "Scheids, kunnen we het zo nog even over die rode kaarten hebben?" Ik ga er melding van maken, kondig aan, waarop hun gezichten betrekken. Het ongevraagde advies in de bestuurskamer van een clubvrijwilliger - 'rood geven is genoeg, daar kun je het wel bij laten’ - sla ik in de wind. Als zulk idioot gedrag geen verdere gevolgen heeft, en dan op die leeftijd nota bene, waar moet het dan heen in het voetbal, denk ik bij mezelf. Dan maar een moraalridder.

Geduldig werk ik op het scherm alle vragenlijsten af, maar met al het publiek achter me voel ik me ongemakkelijk. Code 3 ('ernstig gemeen spel’) kies ik voor de bodycheck, de zwaardere code 4 (’gewelddadige handeling’) voor de kopstoot, omdat ik die overtreding ernstiger vond. De begeleiders van Rijnsburgse Boys zijn zo boos dat het wedstrijdformulier niet willen tekenen. In hun ogen was er geen verschil. Hier krijg ik nog wel wat van te horen, besef ik. 

Geen contact

Maar nee. Niet van de KNVB, noch van Meerburg en ook niet van de leider van de B6, als ik bij hem informeer. Een ploeggenoot bij Docos met Rijnsburgse connecties appt me het nummer van de leider die B6, maar hem bellen dorst ik nog niet.

Robbert Minkhorst

Twitter: @IJC_mink #ikwordscheidsrechter

• r.minkhorst@mediahuis.nl