Bijzondere stadsderby: 'We liggen dichter bij elkaar dan IJsselmeervogels en Spakenburg'

DVVA-voorzitter Mark van den Hoek (rechts) biedt zijn collega van JOS Watergraafsmeer Ron Meijer een shirt aan waarin de clubkleuren van beide verenigingen samenkomen. - Foto: KNVB Media

Voor de allereerste keer in de negentigjarige clubhistorie staan DVVA en JOS Watergraafsmeer tegenover elkaar in wat de Dichtbijderby van Drieburg is gaan heten. Twee clubs die wel heel dichtbij elkaar huizen, heel verschillend zijn maar het uitstekend met elkaar kunnen vinden. “Dit is een soort feestdag voor iedereen.”

Ze hadden er een meetlint bij gepakt die zaterdagmiddag. Van de ene achterlijn tot de andere achterlijn is het slechts achttien meter. Precies dat is de afstand tussen de twee clubs DVVA en JOS Watergraafsmeer uit Amsterdam-Oost die in november de allereerste Dichtbijderby van Drieburg in de negentigjarige clubgeschiedenis tegen elkaar spelen. En daartussen? Slechts wat struiken. “Geen hek”, zegt JOS-voorzitter Ron Meijer. “Dat hoeft helemaal niet.”

Piramide

Als bij ons het bier op is, lopen we even naar de overkant. Andersom gaat het net zo

Elk nieuw jaar spelen de clubs een onderlinge wedstrijd. Een officiële wedstrijd is er nooit van gekomen door het verschil tussen een zaterdag -en een zondagvereniging. Met de invoering van de piramide is dat verschil op divisieniveau verdwenen, waardoor de gestaag opklimmende zaterdagvereniging DVVA nu ook de gerenommeerde zondagclub JOS Watergraafmeer in competitieverband kan treffen.

En dus is het zaterdagmiddag even voor drieën gezellig druk in de kleine, ouderwetse bestuurskamer van thuisclub JOS Watergraafsmeer. DVVA-voorzitter Mark van den Hoek – dikke winterjas, de geel-zwarte sjaal van de club stevig om de nek geknoopt – maakt er net voor het begin van de wedstrijd zijn entree. Voordat hij aan zijn speech begint wordt hem een schaal met reusachtige plakken leverworst en hompen kaas aangeboden. Van den Hoek introduceert zichzelf als ‘de voorzitter van de buren’ en zijn zelf ingepakte cadeau is een ingelijst shirt dat voor de ene kant uit het tenue van JOS bestaat en de ander uit DVVA. “Dit is een soort feestdag voor iedereen”, zegt hij daarna.

Nepsprieten

Dit is een feestdag voor iedereen

De trotse JOS-voorzitter Ron Meijer kan het beamen. Deze ochtend is hij nog toeschouwer geweest van de officiële meting van de afstand tussen de twee clubs. Nergens is de afstand tussen de twee hoofdvelden zo klein op landelijk niveau. En de afstand tussen de twee clubs is figuurlijk misschien wel nóg geringer denkt hij. “We liggen dichter bij elkaar dan IJsselmeervogels en Spakenburg”, haalt Meijer de onvervalste burentwist in het Utrechtse dorp aan. “Maar die kennen onderling nogal veel rivaliteit. Als bij ons in de kantine het bier op is, lopen we even naar de overkant. Dozen bitterballen gaan ook geregeld heen en weer. Andersom gaat het net zo.” En is er door slecht weer behoefte aan een kunstgrasveld dan lopen die van DVVA gewoon even die achttien meter naar de nepsprieten van JOS.”

Rinus Michels

Bij JOS is Rinus Michels ooit begonnen, voordat hij Ajax groot maakte. Daar zijn we trots op

DVVA en JOS zijn van die verenigingen waar verliezen jammer is, maar een lege tap nog veel erger. Ook een reden om de deur bij elkaar plat te lopen. “Uniek”, zegt Meijer die wel precies weet wat de verschillen zijn. “Wij zijn een club van middenstanders. Rinus Michels is hier ooit begonnen, voordat hij Ajax groot maakte. Daar zijn we trots op. Een club ook die vrijwel altijd hoog speelt. Dat krijgen we toch voor elkaar. Maar de sponsors houden de club overeind. Die komen hier graag in de bestuurskamer waar de meneer van de ongediertebestrijding praat met iemand van de werkplaats.”

DVVA is dan weer studentikozer “Met veel nieuwe Amsterdammers”, zegt Van den Hoek. “Jongens die hier studeren, gaan voetballen bij een Amsterdamse club gaan en daarna verhuizen maar toch bij DVVA blijven.” Het Tiktok-account DVVA Stunters van het eerste elftal van de club is veelbekeken. Naar eigen schrijven zijn ze het hoogst spelende amateurteam van Nederland.

Underdogrol

DVVA is veel studentikozer met veel nieuwe Amsterdammers

De club wringt zich graag in de underdogrol. “Ze komen van ver, zeggen ze dan”, zegt Meijer knipogend. Maar ondertussen hebben ze hartstikke goede voetballers rondlopen.” De studentikoze buurman is sinds twee seizoenen aan een aardige opmars bezig. Twee opeenvolgende promoties brachten de club tot in de vierde divisie, het hoogste niveau in de geschiedenis van de club. De underdogrol is niettemin terecht, zo blijkt al hebben de clubs voor de wedstrijd nog evenveel punten in de Vierde Divisie B. Een gelijk opgaande wedstrijd wordt in de tweede helft beslist door de club van de middenstanders (2-0).

Het verlies komt niet hard aan bij de uitploeg. Ook niet bij het groepje fans dat tijdens de wedstrijd aan de zijkant van het veld op banken staat en zwaaiend met gele sjaals de boel toejuicht. Als net ervoor de voorzitter van de tegenpartij met zijn blauwrode JOS-paraplu langsloopt, zingen ze dat wie niet springt voor JOS is. Op het refrein van de voetbalklassieker ‘We hebben een woonboot’ zingen ze ‘We hebben een derby.’ Pal naast de kantine van JOS waar de vijf woorden Ambitieus, Amsterdams, Betrokken, Plezier en Fatsoen op de gevel, de club zo goed mogelijk trachten samen te vatten. “Ons clubhuis is net een bruin café”, zegt Meijer die voor de gelegenheid vier zangers en een dj heeft besteld om de dag passend af te sluiten.