De een blijft, de ander moet vertrekken: vrienden uit de Ajax-jeugd: 'Zelfs de hond mist Gijs'

Gijs en Miles (allebei net 14, ze schelen een dag) speelden drie jaar samen in de hoogste Ajax-jeugdteams van hun leeftijd. - Foto: Sanne Donders

Vrienden Miles en Gijs speelden drie jaar lang samen in de hoogste jeugdteams van Ajax. Elke vrijdagavond sliep Gijs bij Miles. Toen viel Gijs af en ging naar Excelsior. Houdt de vriendschap stand?

Er is een minimaal voordeel dat Gijs nu niet meer in de jeugd bij Ajax speelt, en Miles nog wel. “Nu kan zijn bed niet meer kapotgaan”, zegt Gijs grinnikend.

Gijs en Miles (allebei net 14, ze schelen een dag) speelden drie jaar samen in de hoogste Ajax-jeugdteams van hun leeftijd. Elke vrijdag sliep Gijs, die in Capelle aan den IJssel woont, bij Miles in Amsterdam.

“Dan hoefde ik niet heel vroeg op voor de wedstrijd van zaterdag, maar het was ook gewoon gezellig”, vertelt Gijs, gezeten naast de anderhalve kop grotere Miles, in de kantine van Ajax’ jeugd- en trainingscomplex De Toekomst.

Pasta pesto en eerste divisie kijken

Er waren rituelen ingesleten. De befaamde pasta pesto van Miles’ vader eten. Met de hond spelen. Op het schakelkanaal van ESPN eerste divisie kijken. Keepen op het bed van Miles met een minibasketbal waarbij dus een keer de lattenbodem brak.

Ze hadden steun aan elkaar in moeilijke tijden. Niet via zware gesprekken, maar door de ander op te vrolijken met 'gekke humor'

Gijs: “Want Miles is nogal groot.”

Miles: “Volgens mij was jij gewoon weer te druk hoor, Gijs.”

Gijs onverstoorbaar: “Maar we gingen altijd op tijd slapen, omdat we de volgende dag fit wilden zijn. Dus dat klikte ook.”

Ze hadden daarnaast steun aan elkaar in moeilijke tijden, Miles kreeg long covid, Gijs brak zijn pols. Niet via zware gesprekken, maar door de ander op te vrolijken met 'gekke humor'.

Huilen na slechtnieuwsgesprek

En toen kwam de kwade dag dat Ajax kenbaar maakte dat het niet door wilde met Gijs. Afgelopen zomer was dat.

Gijs, ogenschijnlijk onbewogen: “Tijdens het tussengesprek halverwege het seizoen had ik al een rood stoplicht gekregen, dat betekent dat je afvalt als het zo doorgaat. Ik kwam in het tweede team. Dan wordt het moeilijk om je terug te knokken.”

Ik stond linksback, terwijl ik op het middenveld wilde spelen. Ik voelde dat ze het niet meer in me zagen zitten

Dagelijks in de file staan, te laat komen op school; het ging hem steeds meer tegenstaan. “Eerst had je een doel voor ogen, dan vind je dat allemaal niet erg. Maar het waren kleine dingetjes. Ik stond linksback, terwijl ik op het middenveld wilde spelen. Ik voelde dat ze het niet meer in me zagen zitten.”

Hij geeft toe dat hij even moest huilen na het slechtnieuwsgesprek. “Je bent toch vier jaar alles aan het geven om bij Ajax te slagen. En je krijgt een seizoenkaart, mooie voetbalkleding en nieuwe voetbalschoenen als ze stuk zijn. En je hebt heel goede spelers om je heen.”

Miles ving hem op. Hij bleef logeren bij Gijs in de zomer in Capelle. Gijs zag snel de zon weer. Hij speelt nu bij Excelsior. Daar staan geen nieuwe schoenen klaar, daar is ook niet iedereen zo goed als bij Ajax. “Daar moet ik wel aan wennen.”

Breeduit lachend: “Maar we wonnen wel met 5-2 van Ajax.”

Miles zachtjes: “Omdat meer dan de helft bij ons niet meedeed…”

'De klik blijft. Ik zet alles op voetbal. Hij ook'

Miles en Gijs appen nog steeds veel en zien elkaar geregeld tijdens uitjes of als er een gezinslid jarig is

Als hij kan, gaat Gijs bij Miles en zijn oude ploeggenoten kijken. “Dat vind ik niet moeilijk. Ik ben dan gewoon hartstikke voor Miles, maar ook voor Tijmen, Cino en Daan. Ik zie hen wel echt als matties en hoop dat ze het eerste van Ajax halen.”

Hij knikt naar een vitrine vol trofeeën. “En dat ze dan zo’n grote beker winnen.”

Miles: “Gijs is een goede speler, ik denk dat hij via Excelsior nog in het profvoetbal kan komen. Ik zie dat hij er nog steeds alles voor doet. Daarom blijft die klik. Ik zet alles op voetbal. Gijs ook. Als hij heel anders was gaan leven, groei je toch uit elkaar.”

Selfie met Henderson

Ze appen nog steeds veel en zien elkaar geregeld tijdens uitjes of als er een gezinslid jarig is. Maar de gezamenlijke vrijdagavonden komen niet meer terug.

Gijs zag snel de zon weer. Hij speelt nu bij Excelsior

Het hele gezin van Miles mist Gijs op die avonden, vertelt Miles’ moeder. “Gijs is zo gezellig, zelfs de hond zit op vrijdag een beetje om zich heen te kijken van: waar is Gijs?”

Na het gesprek trappen de vrienden een balletje, lachend om elkaars missers, ze vragen een selfie aan eerste elftalspeler Jordan Henderson die langsrijdt. Op de achtergrond blinkt de Johan Cruijff Arena. Misschien spelen ze daar straks tegen elkaar.

Gijs lachend: “Dan ga ik hem een panna geven door die lange benen.”

Tekst: Bart Vlietstra