Jeanneke van Oorschot (62) fluit voor O.S.S.'20: 'De zaterdag is van mij'

Jeanneke van Oorschot: 'Ik vind mezelf een goede scheidsrechter. Ik ben onpartijdig, consequent en duidelijk. Vooraf geef ik aan wat ik verwacht en waar de grenzen liggen. K-woorden mag iedereen bij zich houden.' - Foto: KNVB Media

"Als ik zeg dat ik het misschien wat rustiger aan ga doen, liggen ze hier in een deuk." Jeanneke van Oorschot geldt als clubicoon van SV O.S.S.'20 uit Oss. Haar opvallendste rol is die van verenigingsscheidsrechter. Op een gemiddelde zaterdag fluit ze drie à vier wedstrijden. "Tijd maken voor de leuke dingen in het leven, dat is belangrijk. Daar hoort het fluiten ook bij. Ik hoop dit nog heel lang te kunnen blijven doen."

Naam: Jeanneke van Oorschot (62)
Club: SV O.S.S.’20
Functie: verenigingsscheidsrechter

Pietje Bell

"Als klein meisje wilde ik vroeger twee dingen: een crossfiets en een bal. Amper drie jaar oud was ik al aan het voetballen op en rond onze boerderij in Maren-Kessel. Een beetje trappen en balletje hooghouden. Ik was een kleine drol en een brutaaltje, een soort Pietje Bell en Ciske de Rat, maar de jongens zagen dat ik echt wel wat kon. Later ging ik bij een vereniging voetballen, als linksbuiten in een jongensteam. En daarna in damesteams. Toen was dat uniek, nu is het gelukkig doodnormaal dat er heel veel meiden op een vereniging zitten. Ik vind alle sporten geweldig, als het maar beweegt. Maar voetbal staat op één. Ik volg alles: Oranje, Eredivisie, Champions League en natuurlijk de vrouwen."

Het begin

"Vijf jaar geleden floot ik mijn eerste wedstrijd bij O.S.S.’20. Het klassieke verhaal. Bij een duel van JO15 was er geen scheidsrechter. Oh, dat ga ik wel doen, zei ik heel impulsief. Dat ging dus grandioos fout. Ik was even vergeten dat er in de tussentijd heel veel nieuwe spelregels bij waren gekomen, dus het commentaar vanaf de kant was niet te harden. Maar goed, ik ben een snelle denker, neem informatie als een spons op en leer van iedere wedstrijd. Bij de club zagen ze dat ik gemotiveerd was en ze stelden voor om een cursus te gaan volgen. Leek me een goed idee. Dat werd de KNVB-opleiding verenigingsscheidsrechter. Die werd bij UDI’19 georganiseerd, maar daar waren ze duidelijk nog niet voorbereid op de komst van een vrouw. ‘Vrouwke, je bent zeker verkeerd hier’, kreeg ik bij binnenkomst te horen. “Zeker niet”, antwoordde ik. “Ik denk dat jullie verkeerd zijn, want ik kom hier de scheidsrechterscursus volgen.” Ik ben maar 1.59 meter, maar wel goedgebekt. Dat is mijn kracht, ook op het veld als ik pittige pubers van JO15 of JO16 moet fluiten."

Ochtend, middag én avond

"Zaterdagochtend om 08.30 uur zit ik thuis al te popelen op de bank. Wat dat betreft ben ik net een groot kind, want ik kan niet wachten om één van mijn drie scheidsrechtertenues – groen, lichtblauw en roze – aan te trekken en naar O.S.S. te gaan. Daar fluit ik zo’n drie à vier wedstrijden. De dag begint om 10.00 uur met JO13-5. Daarna volgen MO15-1, nog een wedstrijd JO15 of JO16 en tot slot om 16.00 uur JO23-4. Daarna kleed ik me snel om en ga halsoverkop richting de kantine om achter de bar mee te draaien. Het Kanneke van Jeanneke is befaamd bij O.S.S. Een grote bierpul voor tien glazen. Die staat niet op de kaart, maar iedereen kan hem bestellen. Die zaterdag is voor mij, hoor. Daar komt niemand aan."

64.000 stappen op de stappenteller

"Mijn stappenteller geeft 12.000 stappen per wedstrijd aan. Ik loop overal. Eén keer noteerde de teller zelfs 64.000 stappen in totaal. Dat is wel wat extreem hè. Maar ja, ik ski ook al 22 jaar, fiets op de mountainbike en heb zes keer de Nijmeegse Vierdaagse gelopen. Ik beweeg gewoon heel graag. In combinatie met mijn passie voor voetbal is dit dus een geweldige hobby. Ik zeg wel eens dat ik wat rustiger aan ga doen op mijn 62e, maar dan ligt men in een deuk.  Ik kan me er eigenlijk ook weinig bij voorstellen, want ik ben nog in topconditie. Al ben ik op zondagochtend wel wat stijfjes. Maar na een half uur yoga, een koude douche en een gezonde gemberthee kan ik er weer tegenaan. Dat is nodig ook, want zondagmiddag fluit ik ook nog een wedstrijd van gezellig mannenteam van SV CHC uit Den Bosch. Die kwam ik een keer op een toernooi tegen en het klikte meteen. Als ik jarig ben, sturen ze een bos bloemen. Super lief."

Vooraf handjes schudden

"Voor de wedstrijd ga ik altijd naar de trainer en leider van de uitspelende ploeg. Even handjes schudden, een praatje maken en soms een koffie voor ze halen. Tijdens het warmlopen zeg ik de spelers even gedag. Die pubers zijn niet gewend dat er een vrouw komt fluiten, laat staan eentje van mijn leeftijd. Door vooraf even contact te leggen, is meteen het ijs gebroken. Vooral meiden die deel uitmaken van een jongensteam reageren meestal heel leuk. Vaak is het er maar één. Dan ga ik altijd even naar haar toe om een high five te geven en een hart onder de riem te steken. “Zo, zijn we in ieder geval met twee dames op het veld.” Het liefst houd ik lekker luchtig op het veld, met een vleugje humor. Zo ben ik in het dagelijks leven ook."

Complimenten na afloop

"Ik vind mezelf een goede scheidsrechter. Ik ben onpartijdig, consequent en duidelijk. Vooraf geef ik aan wat ik verwacht en waar de grenzen liggen. K-woorden mag iedereen bij zich houden. Dat is direct geel en bij geen gehoor rood. Dat soort taalgebruik wens ik niet te horen. En het werkt, want spelers gaan elkaar onderling corrigeren. En als het even kan, geef ik na afloop ook complimenten aan beide teams. Dan zeg ik: ‘Ik heb een fijne wedstrijd gefloten en dat kwam ook door jullie’. Die feedback wordt bijna altijd gewaardeerd. Spelers verdienen het ook te horen als ze goed gedrag hebben vertoond."

Vaste scheids van MO17-1

"Dit seizoen fluit ik standaard de thuiswedstrijden van MO17-1. Een fantastisch stel meiden. Toen ik ze voor het eerst floot, was dat meteen heel leuk en respectvol. Na afloop heb ik ze laten weten dat het een super fijne wedstrijd was en dat ik me als arbiter echt gedragen voelde. Sindsdien is er een band tussen ons gegroeid. Vorig seizoen werden ze kampioen en kreeg ik een uitnodiging om op hun feestje te komen. Hoe leuk! Ze hadden zelfs een spandoek voor me gemaakt: bedankt, lieve scheids. Prachtig toch?"

Warmte van de vereniging

"Het verenigingsleven brengt mij zoveel. Warmte, respect en leuke sociale contacten. Ik ben vrijgezel en het is heerlijk om onder de mensen te zijn. De zomerstop vind ik verschrikkelijk. Alles valt weg. Niet alleen het voetbal, maar ook de mensen. Ik snap dat nooit. Tijdens de mooiste maanden van het jaar zijn de velden leeg. Kan dat niet anders? Verder houd ik er als boerendochter gewoon van om buiten lekker bezig te zijn. En ik geniet tijdens de wedstrijd enorm van het spel. Soms zie je een speler op jonge leeftijd al veel techniek en inzicht tentoonspreiden. Wow, denk ik dan, die komt er wel."

De toekomst

"Je weet nooit wat de toekomst brengt, maar ik hoop eigenlijk nog een wel een jaartje of tien rond te hobbelen als scheidsrechter. Om me heen hoor ik genoeg verhalen van vriendinnen met fietsongelukken of die gewoon in de lappenmand zitten. Daar begin je dan wel over na te denken, maar met fluiten blijf je redelijk blessurevrij. Ik zorg verder goed voor mezelf. Ik houd van koken, tuinieren en ben creatief een rijk mens. Tijd maken voor de leuke dingen in het leven, dat is belangrijk. Daar hoort het fluiten ook bij. Ik hoop dat ik dat nog heel lang kan doen en voelen."

Speel de scheidsrechtersquiz Beschik jij over de kennis en snelheid om in een split second de juiste beslissing te maken? Treed dan nu in de voetsporen van de scheidsrechter én de VAR. Take the lead!