Hé scheids! De voorbereiding

Redacteur Robbert Minkhorst neemt de proef op de som. - Foto: KNVB Media

Steeds sneller, steeds makkelijker ook, is de scheidsrechter Kop van Jut. Beschimpt, belaagd en betast. Wie respecteert de scheidsrechter nog? En hoe leuk is het dan om er een te zijn - of te worden? Journalist Robbert Minkhorst neemt - ook het komende seizoen weer - de proef op de som.

De voorbereiding is het halve werk. Ik ken inmiddels scheidsrechters die drie tenues meenemen naar een wedstrijd, die daarmee op voorhand altijd al voorbereid zijn. Hoe groot is de kans op een overlap in kleuren als je standaard drie shirts inpakt?

Cadeau

Ik doe het al twee seizoenen met hetzelfde paarse shirt met korte mouwen, waar ook nog altijd de emblemen van de cursussen verenigingsscheidsrechter en SO III op gestreken moeten worden. Het is een combinatie van luiheid en sentiment; het shirt is me door de KNVB cadeau gedaan toen ik in mijn krant aankondigde dat ik scheidsrechter wilde worden. Daarbij weet ik heus wel dat er tenminste één tenue bij moet, alleen verder dan wat rondneuzen in de webshop kwam ik tot dusver nog niet.

Scheidsrechters zijn net wielrenners die opzij kijken als ze langs een spiegelende etalage fietsen

Er zijn scheidsrechters die met compleet bepakte rolkoffers op pad gaan, hun assistenten ook trouwens, iets wat op het niveau waarop ik vooralsnog moet acteren, misschien een beetje zielig over komt. IJdelheid, een (milde) vorm van autisme, of beide, zijn scheidsrechters niet vreemd. We willen allemaal gesoigneerd – scheidsrechters zijn net wielrenners die opzij kijken als ze langs een spiegelende etalage fietsen – en gestructureerd voor de dag komen, immers. Ik ook, maar discipline is in mijn geval nog wel een leerdingetje.

Dus toen ik op de ochtend van mijn eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen mijn spullen wilde verzamelen, vreesde ik mijn laksheid. Maar alles bleek al keurig gewassen en gevouwen in mijn kleine boodschappentas te zitten – klaar voor vertrek.

Voorzorgsmaatregelen

Tegenwoordig moet ik nog wel meer voorzorgsmaatregelen nemen, zeker nu er na mijn veertigste, op weg naar een ‘scheidsrechterscarrière’, een nieuw soort fanatisme in me is gevaren. Met de onderrug van een bejaarde en wat overgevoelige spieren – vooral ongetraind aan het begin van een seizoen – blijken de koude en warme spray intussen echt een uitkomst.

Om het mezelf in de voorbereiding iets makkelijker te maken, had ik vooruitlopende op mijn eerste officiële aanstelling  ingetekend voor een oefenwedstrijd bij Meerburg, de club waar ik mijn eerste cursus heb gevolgd. Zondag, 12:00 uur, tussen JO19-3 en JO17-2. Ik dacht dat dit affiche wellicht duidde op de ambitie om een talentvol O17-team was weerstand te laten opdoen tegen een oudere leeftijdscategorie (zoals ze dat graag bij Ajax, Feyenoord of PSV doen), maar deze jongens bleken gewoon vrienden van elkaar, en om die reden een vriendschappelijk potje te hebben geregeld.

Handen vol

Een wedstrijd lang had ik mijn handen vol aan twee spelers van JO17, in de eerste helft de spits, in de tweede hun laatste man en aanvoerder, en dat kwam vooral omdat ze het telkens beter meenden te moeten weten dan ik. Dus daar stond ik dan, mijn vrije late zondagochtend op te offeren voor een potje voetbal. Op het einde, toen de wedstrijd allang gespeeld was en ik nog een vrije trap op de rand van het strafschopgebied gaf aan JO19, vond een van de tegenstanders het nodig om uit te roepen: ‘Het is toch de K, N, Jé, B?’ Tsja.

Een week later trof ik de JO15-2 van Concordia uit Delft, tegen JO15-1 van VCS uit Den Haag-Zuid. Gechargeerd: Haags-Delftse kak tegen een elftal Turkse tieners uit een volksbuurt -  mogen jullie raden met wie ik het meest te stellen had. Zelfs op het terras van het clubhuis aan de Delftse Brasserkade hadden ze gezien dat die buiteling een absolute strafschop was; ik moest jongetjes van dertien in het veld herhaaldelijk tot de orde roepen, en van buitenspel of hands had ik ook weinig begrepen. Tsja.

‘U doet het prima’, zei een oudere man die voor zijn kleinzoon naar de Brasserkade was gekomen, desondanks in de rust.

Robbert Minkhorst

Twitter: @IJC_mink #ikwordscheidsrechter

• r.minkhorst@mediahuis.nl