Er is iets mis gegaan.

Het lukt niet om de pagina die je zocht op KNVB.nl te laden.

Op dit moment is de website in onderhoudsmodus. Probeer het later nog eens.

Gebruik je een adblocker? Probeer deze uit te zetten en laad de pagina opnieuw.

Toekomst voor kansarme kinderen dankzij trainer Peter uit Almelo

Willem Korenromp
KNVB Media
26 oktober 2019, 9:13

Voetbaltrainer Peter van Meerten (achterste rij, middenin) tussen spelers en begeleiders van de Intwani voetbalacademie in Burundi. - Foto: Peter van Meerten

Hij is een voetbaltrainer met een groot hart. Peter van Meerten zet zich in voor groepen die extra aandacht nodig hebben. In Nederland begeleidde hij onder meer teams voor kinderen met autisme. Maar ook buiten de landsgrenzen is hij actief met voetbalprojecten in Burundi en Thailand.

Kinderen een betere toekomst bieden. Dat is wat Van Meerten wil bereiken met de projecten in Burundi en Thailand. “Of ik een goede trainer ben? Dat vind ik niet relevant. Het gaat mij erom wat ik kan betekenen voor mensen. Ik wil ze motiveren, op wat voor manier dan ook. Als dat met voetbal is, prima. Maar als ze vanuit de projecten besluiten iets anders te gaan doen waar ze passie voor hebben, is dat ook een overwinning voor mij. Dat is wat mij drijft.”

Ik leef en adem voetbal, dus besloot van mijn hobby mijn werk te maken

Van Meerten omschrijft zichzelf als een avonturier. Hij werkte 32 jaar voor de Koninklijke Marechaussee, totdat hij na een dienstongeval arbeidsongeschikt werd verklaard. Noodgedwongen besloot hij het roer om te gooien. “Op de normale werkvloer viel er voor iemand van mijn leeftijd weinig meer te halen, daarom begon ik voor mezelf. Ik leef en adem voetbal, dus besloot van mijn hobby mijn werk te maken.”

Burundi

Nadat hij eerder trainer was in het amateurvoetbal, begon Van Meerten een eigen voetbalschool. Enkele jaren daarvoor was hij bij PH in zijn woonplaats Almelo in contact gekomen met een Burundees. “Die was onder de indruk van de manier waarop ik training gaf en vroeg of hij me in contact mocht brengen met Pierre Abega, de oprichter van de Intwani voetbalacademie in Burundi. We spraken via Skype en hadden al snel een klik. Hij vroeg me naar Burundi te komen. Ik was enthousiast en besloot in 2012 voor het eerst die kant op te gaan.”

Van Meerten ging in 2012 voor het eerst naar Burundi.

Het Afrikaanse land maakte vanaf de eerste kennismaking diepe indruk op Van Meerten. Bij zijn aankomst mocht hij zich in een tv-optreden voorstellen. Daar gaf hij zichzelf de naam Coach Muzungu. “Ik wist dat Muzungu een scheldwoord was voor blanke, maar stelde me desondanks voor als Coach Muzungu. Het werd een geuzennaam. Door me nederig op te stellen, dwong het veel respect af. Sindsdien heeft Burundi me aangegrepen. Ik heb me verbaasd hoe de voetbalsport er wordt beleefd. Er wordt met hart en ziel gevoetbald. Het zou mooi zijn als we die beleving ook in Nederland zouden hebben.”

Uitweg

Het trainingsveld bestond voor tachtig procent uit zand, verder hier en daar een pluk gras

Voetbal is in het Afrikaanse land meer dan alleen maar een sport. Het kan voor kinderen een uitweg bieden. Een kans op een beter leven. Hoe gemotiveerd ze zijn om beter te worden, ondervond Van Meerten op een van zijn eerste dagen in Burundi. “Het trainingsveld bestond voor tachtig procent uit zand, verder hier en daar een pluk gras. Op het veld lagen stenen en glas, er zaten gaten in. Dat kon gewoon niet. Op de markt heb ik een paar juten zakken gekocht. Vervolgens heb ik de jongens gevraagd wie er allemaal prof wilde worden en wie op die manier zijn familie hoopte te ondersteunen. Ik, ik, ik, klonk het. Ik gaf aan dat die stukken glas en de stenen nare blessures konden opleveren, waardoor ze hun droom in één keer konden vergeten. Het duurde tien minuten, daarna had ik ze opgeleid als een soort ME-peloton. Binnen een kwartier hebben ze het hele veld opgeruimd.”

Burundese kinderen in shirts van de Almelose voetbalclub PH.

Van Meerten werkte met kinderen van verschillende pluimage in Afrika. Van arme kinderen tot kinderen van onderministers. “We hebben puur gekeken welke kinderen wilden voetballen, niet naar ras of etnische afkomst.”

Proftak

Ik heb ze niet gezegd hoe ze moeten voetballen, maar heb ze uitgelegd wat mijn idee over voetbal is. Dat kunnen ze gebruiken om beter te worden en te leren

Het werk van Van Meerten wierp zijn vruchten af. Inmiddels is hij een paar jaar en meerdere bezoeken aan Burundi verder. De Intwani voetbalacademie heeft zich ontwikkeld en heeft mede door zijn toedoen een proftak die in de Burundese derde divisie speelt. “De spelers verdienen een heel bescheiden loontje. Bovendien is een speler doorgestroomd naar een van de topteams in het land. Van een aantal andere jongens verwacht ik dat die met een jaar, anderhalf jaar ook in de basis spelen op het hoogste niveau. Het is mooi om daar een bijdrage aan te hebben geleverd. Ik heb ze niet gezegd hoe ze moeten voetballen, maar heb ze uitgelegd wat mijn idee over voetbal is. Dat kunnen ze gebruiken om beter te worden en te leren. Niet alleen als voetballer, maar ook als mens”, zegt Van Meerten.

Uiteindelijk hoopt Van Meerten dat de Burundese spelers de stap naar een Europese competitie kunnen maken. Het liefst zou hij een aantal talenten in Nederland onderbrengen. “Een profcontract betekent zoveel voor die jongens. Niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor zijn familie, de buurt, de gemeenschap, het land. Het maken in het buitenland heeft voor die jongens zo’n grote impact. Het betekent een betere toekomst voor hen en hun omgeving.”

Jonge voetballers in Burundi hopen door middel van voetbal op een betere toekomst.

Thailand

Het werk van de Almelose oefenmeester in Burundi vertelde zich rond. Zo belandde hij in september van dit jaar ook in Thailand. “Na Burundi was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ik kwam in contact met Ben Ceelen. Een Nederlander die al jaren in het diepe zuiden van Thailand woont. Hij is daar de Star Sports Academy begonnen en had gehoord over mijn werk in Burundi. Hij vroeg me of ik iets voor hem kon beteken. Begin september ben ik daarom naar Thailand afgereisd.”

Het was opnieuw een sprong in het diepe. Net als in Burundi koos hij voor een geuzennaam. Deze keer werd het Coach Farang. Wat eveneens blanke betekend. “Ik ben er aangekomen, heb een aantal trainingen gegeven en trainers getraind. Maar ik ben wel geschrokken van de manier waarop de Thai voetbal spelen in de jeugd. Veel academies spelen alleen maar toernooien. Er wordt weinig aan opleiding gedaan. De kinderen leren er niks.”

24 kinderen in een pick-uptruck

Ik ben geschrokken van de manier waarop de Thai voetbal spelen in de jeugd. Veel academies spelen alleen maar toernooien. De kinderen leren er niks

Van Meerten schetst een beeld hoe het eraan toegaat. “De kinderen stappen vrijdagavond om zeven uur in een pick-uptruck. Daar zitten dan 24 kinderen achterin de bak. Zo rijden ze honderd kilometer naar een stad, waar ze in een schuur moeten slapen. En dan moeten ze de volgende dag voetballen. Voor een kind is het ondoenlijk om dan nog normaal te presteren. Laat staan iets te leren, want het gaat om ontwikkeling. Stop hier alsjeblieft mee, zei ik dan ook tegen Ben Ceelen.”

Van Meerten kwam met het voorstel om een competitie te beginnen, om meer regelmaat in te bouwen. Het plan werd doorgesproken. Ook de trainers werd erbij betrokken. Met succes, want inmiddels zijn er een aantal competities opgestart. “Er kwam iets in beweging. Het is mooi om te zien hoe ik iets heb losgemaakt. Kennelijk is dat toch een kwaliteit van me. Ik weet mensen te raken.”

In een volgepakte pick-uptruck op weg naar een toernooi. 

Toekomst

De ervaringen die hij heeft opgedaan met de projecten in Burundi en Thailand hebben Van Meerten verrijkt als mens. Hij blijft ook bij beide projecten betrokken. Maar ondertussen wachten er alweer nieuwe uitdagingen. De Almeloër heeft verschillende aanbiedingen ontvangen. “Door wat ik doe en de aandacht die ik met deze projecten heb gekregen ben ik van verschillende kanten benaderd. Ik ben gevraagd om volgend jaar naar Sulawesi te komen. Er ligt een verzoek uit Nepal, de Salomonseilanden... Er zijn nog veel onontgonnen gebieden waar ik graag naartoe zou willen.”

Thaise jongeren aan het trainen.

Gerelateerd nieuws

Laatste artikelen