Er is iets mis gegaan.

Het lukt niet om de pagina die je zocht op KNVB.nl te laden.

Op dit moment is de website in onderhoudsmodus. Probeer het later nog eens.

Gebruik je een adblocker? Probeer deze uit te zetten en laad de pagina opnieuw.

Roelie Melis helpt vluchtelingkinderen op weg bij N.I.V.O.-Sparta

Francis Grondhuis
KNVB Media
9 december 2018, 11:29

Roelie Melis is bij N.I.V.O.-Sparta coördinator instroom vluchtelingen. - Foto: KNVB Media

Zomaar een bericht in de groepsapp. 'Zaterdag half 9 verzamelen'. Duidelijke boodschap toch? Voor de meesten van ons wel, maar voor wie de Nederlandse taal en gebruiken nog niet helemaal machtig is, kan zo'n - op het eerste oog - simpele mededeling toch voor verwarring zorgen. Want is het nou een half uur vóór of ná de klok van negen?

Het is een klein, maar treffend voorbeeld dat Roelie Melis aanhaalt als ze vertelt over haar vrijwilligerswerk met kinderen van statushouders. Een communicatievoorbeeld uit de praktijk, dat tot misverstanden en soms ook irritatie kan leiden, weet de 39-jarige Zaltbommelse. Sinds dit seizoen fungeert zij bij N.I.V.O.-Sparta als coördinator instroom vluchtelingen. Een functie die zichzelf bij toeval creëerde.

Voetbalmoeder

Want allereerst is ze voetbalmoeder, benadrukt Melis. Van haar zonen Stijn (JO11-2) en Luuk (JO9-5) die beiden het rood-wit-zwart van de Bommelse vereniging verdedigen. Bij N.I.V.O.-Sparta doet het bestuur er alles aan leden en ouders meer bij de club te betrekken. Toen Melis eind vorig seizoen in gesprek was met het bestuur, werd haar gevraagd naar haar expertise.

"Toen heb ik zelf aangegeven dat ik wel iets voor deze kinderen, inmiddels zo'n tien jongens uit Syrië en Eritrea, wil betekenen. Ik ken beide werelden, aangezien ik sinds twee jaar ook actief ben voor Vluchtelingenwerk en contact heb met de gezinnen. Die geven allemaal aan dat hun kinderen graag willen sporten. Eind vorig seizoen zag ik dat een aantal kinderen zich weer had afgemeld bij de club. Dat is zo zonde, want ik zie ze elke dag in de wijk op het veldje voetballen."

Huisbezoeken

Roelie Melis.

Melis startte daarom in de zomer met een rondje langs de deuren. "Huisbezoeken. Echt persoonlijk contact maken. Ik heb uitgelegd hoe het werkt op de club. Tegenwoordig gaat alle communicatie digitaal. Via e-mail, bijvoorbeeld als de teamindelingen bekend worden gemaakt. Voor vluchtelingen, soms zelfs nog analfabeet, kunnen al die specifieke termen overweldigend zijn. JO9-5? Dat zegt ze in eerste instantie niets. Dat moet je dus overzichtelijk maken."

Eén van de kinderen, toevallig ook de buurjongen, zit bij haar zoon in het team. "Voetbal is universeel en zorgt voor verbinding. Maar ik zag van dichtbij ook welke haken en ogen daar in de praktijk aan zitten. Taal en sociale structuur zijn de belangrijkste zaken. Neem de groepsapp. Voor ons inmiddels vanzelfsprekend, maar de interpretatie van een boodschap kan altijd tot misverstanden leiden. Net als te laat komen of niet afmelden voor trainingen. Dat werkt niet in Nederland. Als dat doorettert, sluipt het erin dat je van het negatieve uitgaat."

Ook zocht ze contact met de trainers en stond ze bij de eerste training van het seizoen langs de lijn. Om aan te geven dat ze altijd bij haar terecht kunnen met vragen en om uitleg te geven over de achtergrond van de gezinnen. Wat is het niveau van hun Nederlandse taalbeheersing? Hoe kun je het beste communiceren? Ook zit Melis in alle groepsapps van de betreffende teams, zodat ze op de hoogte is van wat er speelt. "Ik meng me niet met het teamproces, maar probeer te helpen bij praktische zaken en belangstelling te tonen. Uit de feedback die ik krijg, merk ik dat het gewaardeerd wordt."

Zelfde regels voor iedereen

Contributiebetaling is soms een probleem, maar dat hoort er wel bij in Nederland. We maken geen onderscheid, voor iedereen gelden dezelfde regels.

Ook geldt Melis als liaison met de jeugdcoördinator en de kassier. "Contributiebetaling is soms een probleem, maar dat hoort er wel bij in Nederland. We maken geen onderscheid, voor iedereen gelden dezelfde regels. Soms is het punt bijna bereikt dat een spelertje geschorst dreigt te worden, dus dan moet er wat gedaan worden. Met goede uitleg krijgen we het dan toch voor elkaar dat er op tijd betaald wordt. Als je maar communiceert met elkaar!"

Die bemiddeling is nodig bij een club als N.I.V.O.-Sparta die zo'n 1000 leden telt. "Anders komt er wrijving en irritatie. Je kan niet van een trainer, kassier of jeugdcoördinator verwachten dat hij of zij zich hier ook nog eens mee bezighoudt. Niet uit onwil, maar gewoon niet mogelijk. Met 1000 leden heb je daar geen tijd voor. Nu ik die rol op me heb genomen, is er duidelijkheid binnen de club. Ik ontlast de andere vrijwilligers."

Kinderen met rugzakje

Wel is het zo dat niet iedereen die rol kan vervullen. Er is kennis en geduld voor nodig. Melis heeft haar kennis van sociale netwerken opgedaan vanuit het werk voor Vluchtelingenwerk. Daardoor heeft ze ook het vertrouwen van de gezinnen gewonnen en kan ze met oplossingen komen. "Uiteindelijk gaat het om voetbal.  Voetbal is universeel, daarin is geen onderscheid. Maar je moet je wel bewust zijn van de mentale gezondheid van deze kinderen die echt wel iets hebben meegemaakt in hun jonge leven. Het zijn kinderen met een rugzakje. Wat ik probeer, is ervoor te zorgen dat zij en hun ouders zich thuis voelen bij onze vereniging. Als dat lukt, dan zijn mensen heel dankbaar."

Weer of geen weer, ze komen altijd trainen. En als ze een keertje ziek zijn, volgt er netjes een afmelding.

Zo is één van de Syrische vaders nu trainer-coach van JO9-5, het team van Melis' jongste zoon. "Aanvankelijk was men wat sceptisch. Het was in het begin ook heel chaotisch en druk. Weinig structuur. Maar inmiddels zien we echt progressie en zijn het geen ongeleide projectielen meer. Een clubcoach helpt ook één keer per week met de trainingen. Het enthousiasme is groot en het wordt elke week beter. Dat is mooi om te zien."

Net als het feit dat de meeste kinderen van statushouders tegenwoordig geen training meer overslaan. "Weer of geen weer, ze komen altijd trainen", zegt Melis. "En als ze een keertje ziek zijn, volgt er netjes een afmelding. Als dingen verbeteren, geeft dat veel voldoening. Het is niet altijd even makkelijk. Je moet er hard aan trekken om iedereen te mobiliseren. Maar ik voel mij ook door de club goed gesteund, met name door de bestuursmedewerkers. Samen bereik je dan veel en uiteindelijk gaat het om kinderen die gewoon lekker willen voetballen."

Meer doen met voetbal? Doe mee!

Er zijn vele manieren waarop jij ook mee kan doen. Niet alleen als speler, maar ook als coach, scheidsrechter, bestuurder of als andere vrijwilliger.

Gerelateerd nieuws

Laatste artikelen