Column Gijs de Jong: Ik geneerde me bij het rugby

Wim Vermolen uit Akersloot liet deze week een mooie ingezonden brief plaatsen in De Telegraaf. Lees de brief zelf, ik plaats hem bij dit stukje.

Vermolen gaf me het laatste zetje om toch maar mijn column op te hangen aan een dagje rugby in Wales. Waarom ik eerst twijfelde? Omdat ik ook weer niet te bijdehand wil doen. Ik merkte namelijk pas afgelopen zaterdag in Cardiff hoe ontzettend bijzonder het was om bij de Six Nations wedstrijd Wales – Engeland te kunnen zijn.

Warm bad

Met 75.500 toeschouwers was het stadion al lang totaal uitverkocht. Duizenden mensen moesten het in de omliggende pubs met alleen de televisie doen. Net als Wim Vermolen in Akersloot. En ik zat binnen met mijn maten. Ik voelde me als bevoorrecht debutant bijna teveel op dat feest. Ik kende niet eens alle spelregels. Vandaar de twijfel, ik geneerde me gewoon. Maar als voetbalman heb ik er een geweldige, onvergetelijke ervaring opgedaan. 

Vooraf kon ik me er al wel een voorstelling van maken: supporters door elkaar in en om het stadion, camera's in kleedkamers, uitverkochte tribunes, respect voor tegenstanders, enorm respect zelfs voor arbitrage, gebruik videobeelden, fysiek spel, mooie duels, topsport, spelers die supporters hartelijk bedanken. Voor wie is dat nou geen warm bad?

Schaarste aan kaarten

Ik kon kaarten aanschaffen en trommelde een paar weken geleden een paar vrienden op, we regelden vliegtickets, boekten een Airbnb en vrijdag gingen we. Vrijdagavond al, in de pub, merkten we gelijk de schaarste aan kaarten op, voor zover we het Welsh konden verstaan. Het is al moeilijk te begrijpen, laat staan als het gesproken wordt door iemand met twintig pints achter zijn kiezen.

Iedereen door elkaar

Richting het stadion loopt iedereen door elkaar en binnen gaat het al net zo

Op de wedstrijddag namen we eerst een stevig Welsh ontbijt en togen de stad in. Om 11.00 uur, de wedstrijd begon pas einde van de middag, was er al volop drukte rond het stadion met volwassen mannen en vrouwen in officiële wedstrijdtenues van beide landen. In de stad stromen dan de kroegen al vol. Vanaf 12.00 uur was het 1 supporter naar buiten en 1 supporter naar binnen, zo druk was het. Richting het stadion loopt iedereen door elkaar en binnen het stadion gaat het al net zo.

Volksliederen

De wedstrijd, voorafgegaan door gepassioneerd gezongen volksliederen, bleek op zijn zachtst gezegd wervelend. Keiharde tackles waarbij de beoordeling door de arbitrage met respect werd afgewacht. De herhaling daarbij van die tackles op grote schermen bezorgde me een aparte ervaring. Het kan dus gewoon. Na afloop, Engeland won uiteindelijk, feliciteert iedereen elkaar en zoekt elkaar buiten het stadion weer op voor de nababbel en wat biertjes.

Voetbal 2020: samen genieten

Wat rugby voor me betekent? Coming together

Ik vroeg aan een Engelsman in onze groep wat voor hem rugby is, wat hij zo bijzonder vindt aan een wedstrijd op zo’n dag. ‘Coming together’, zei hij. Wat mij betreft de spijker op zijn kop. Ik heb daar zelf eigenlijk niets aan toe te voegen, ook niet aan de brief van Wim Vermolen. Het motiveert me allemaal nóg meer om samen met onze voetbalclubs, overheid, maar vooral ook alle supporters te werken aan het verder verbeteren van de beleving rond het voetbal: let's come together right now!

Ons project ‘Voetbal 2020’ moet slagen; met zijn allen naar het voetbal, de supporter centraal bij iedere wedstrijd. Genieten, niet alleen van het voetbal zelf, ook van het samen aanwezig zijn bij een wedstrijd.

Toegankelijk, gastvrij en veilig voetbal in 2020? Lef gezocht! Lees meer over Voetbal 2020.