Column Jan Dirk v/d Zee (28): Ongezien goud in handen

Minister Schippers stopt 10 miljoen euro extra in de topsport. Vorige week werd dat bekendgemaakt in een brief aan de Tweede Kamer. Mooi. Toch heeft haar beslissing een schaduwzijde. Die heb ik leren kennen tijdens de handelsmissie in Australië, waar ik met ministers, koning en koningin naartoe mocht reizen om te zien hoe ze in dit werelddeel omgaan met sport en voetbal in het bijzonder.

De Spelen van Sydney waren, naar mijn smaak, de best georganiseerde tot nog toe

Sinds de jaren ’80 zijn ze in Australië gefixeerd op goud. Dat wil zeggen; ze richten zich volledig op het oogsten van medailles. Zo streeft het Australian Institute of Sport bij elke Olympische Spelen naar een top 5-positie in het medailleklassement en de eerste plek op de Commonwealth Games. Miljarden trekt de overheid daarvoor uit. Dit ambitieuze beleid heeft geleid tot een sportbeleving die het beste kan worden vergeleken met de manier waarop Amerikanen in de wedstrijd zitten: alles voor de eer van de natie. Nergens vind je daarom zulke mooie sportaccommodaties als in dit deel van de wereld. Mede daardoor waren de Spelen van Sydney, naar mijn smaak, de best georganiseerde tot nog toe.

Twijfels

Niettemin beginnen steeds meer zwaargewichten in de Australische sportwereld te twijfelen aan de richting die is ingeslagen. Enerzijds is die twijfel toegenomen na de recente spelen in Rio de Janeiro, waar Australië in het medailleklassement op dezelfde plek eindigde als Nederland. Anderzijds is in het land een ander probleem ontstaan: bewegingsarmoede. Mensen blijken liever sport te kijken vanaf de tribune of de bank, dan zelf in beweging te komen. Met een negatief effect op de volksgezondheid. Wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat dit continent met circa 24 miljoen inwoners te kampen heeft met stijgende obesitascijfers en een verminderde fysieke en sociale ontwikkeling van kinderen.

• In Australië komt daardoor een beweging op gang, die pleit voor een andere kijk op investeringen in de sport. Meer van onderop. Zoals wij dat in Nederland doen.

In Australië komt daardoor een beweging op gang, die pleit voor een andere kijk op investeringen in de sport. Meer van onderop. Zoals wij dat in Nederland doen. Met een juiste balans – in aandacht en geld - voor de top- en de breedtesport. Dankzij het rijke verenigingsleven kun je in Nederland op elke hoek van de straat sporten. Daar is men jaloers op in Down Under.

Goud in handen

Als ik een ding heb geleerd in Australië, dan is dat we het in Nederland niet zo verkeerd doen

Ondertussen hoor ik mijn collega-bestuurders van andere sportbonden hardop dromen van meer medailles voor ons land. Ze willen een nog grotere investering in de topsport en verlangen een hogere vorm van zelfredzaamheid van de breedtesport. Als ik een ding heb geleerd in Australië, dan is dat we het in Nederland niet zo verkeerd doen. Weliswaar zijn er nog verbeteringen in ons sportbeleid denkbaar, zoals de mogelijkheid om onze kinderen meerdere sporten te laten beoefenen, maar laten we ons nu vooral niet verblinden door ambitie. We hebben goud in handen. Echt. In alle opzichten.

Foto: Patrick van Katwijk, bron: website Koninklijk Huis.