Column Gijs de Jong: Danny Blind 'is niet meer'? Kom op zeg!

Op deze plek had ik langer stil willen staan bij het afscheid van bondscoach Danny Blind. Ik hoorde dinsdag tv-presentator Toine van Peperstraten in zijn aanloop naar de voorbeschouwing op de oefeninterland Nederland-Italië letterlijk zeggen: 'Danny Blind is niet meer'. Toen schoot ik toch écht in de lach.

Kom op zeg, er is niemand dood. En die avond verdween de lach ook niet meer van mijn gezicht. Want ik zag het Nederlands elftal voorzichtig opstaan. In mijn achterhoofd danste mee dat al onze andere vertegenwoordigende elftallen goed presteerden. Zowel Onder 17 als Onder 19 kwalificeerden zich voor het EK en onder leiding van Art Langeler maakt Jong Oranje een nieuwe start. 

Steun en hoop

Nauwelijks cynisme bij Nederland-Italië, louter de bereidheid om steun te geven en hoop te bieden op nieuwe glorie.

Op het veld zag ik het afscheid van Clarence Seedorf, wist ik dat Fabio Capello en Louis van Gaal op de tribune zaten voor hem en voelde en hoorde ik 46.000 (!) mensen reageren op een Oranje dat uiteindelijk verloor. Nauwelijks tot geen cynisme, louter bereidheid om ons elftal te steunen en hoop te geven op nieuwe glorie.

Het twitterlawaai was ineens heel ver weg; gereduceerd tot dof gerommel in de kelder. In de ArenA openbaarde zich de werkelijkheid. Precies waartoe Seedorf had opgeroepen in zijn speech nadat hij tot bondsridder was geslagen. Blijf geloven!

We hadden met zijn allen 'Sofia' in de benen, zaten met de kater van het vertrek van Danny Blind in onze maag en incasseerden, hoe je het wendt of keert, tóch weer een nederlaag: 1-2. En toch, en toch, het was bepaald geen uitvaartsfeer in de ArenA. Alles en iedereen was bereid het Nederlands elftal een hart onder de riem te steken.

Netjes uiteen

Maar, dan toch nog maar even, over Blind gesproken. Hij kent de cultuur en de wetten van het voetbal. Hij weet wat er gebeurt als resultaten uitblijven en je in de chauffeursstoel zit. Hoef je hem niet uit te leggen allemaal. De KNVB en hij zijn netjes uiteen gegaan. Nooit leuk, maar wel netjes dus.

Ik vertel hier graag dat ik Blind heb leren kennen als een groot voetballiefhebber die ook veel andere sporten met passie volgt. Toen West Ham United zijn voorlaatste wedstrijd op Boleyn Ground/Upton Park speelde, was hij erbij op de eerste plaats om nog eens de onvergelijkbare sfeer in dat legendarische stadion in Oost Londen te ondergaan.

En toen 'zijn' Sparta Rotterdam vorig jaar kampioen kon worden, ging hij zonder morren, sterker nog; met veel plezier, mee naar een drietal wedstrijden waarin de Spartanen de titel konden grijpen. Eerst naar Sparta -  NAC Breda op het Kasteel, daarna naar Helmond Sport - Sparta en uiteindelijk de wedstrijd waarin het gebeurde, Sparta - Jong Ajax.

Serieuze liefhebber, groot kenner

Alle drie de keren vertelde hij honderduit over de wedstrijd die hij zag, maar ook over wat hij had gezien in de Premier League, de Eredivisie, maar ook de Jupiler League. En, veel eerder in dat seizoen, toen Leicester City vol in beeld kwam als kampioenskandidaat in Engeland, toen iedereen zich afvroeg wie die voetballers waren, kende hij al lang het hele elftal van Ranieri uit zijn hoofd.

Kortom: een serieuze liefhebber. Met de nadruk op de eerste lettergreep van liefhebber. Een groot kenner ook. Het ging uiteindelijk mis met hem bij de KNVB. Kan gebeuren, weet hij ook, voetbal is hard soms. Maar de sfeer in het stadion bij Nederland-Italië leert hem en mij, ons allemaal, dat de passie voor voetbal geworteld is in liefde voor en betrokkenheid bij dat voetbal. Danny weet dat, hij is er groot in geworden. 

Columns Gijs de Jong Lees de eerdere columns van Gijs de Jong op KNVB.nl.