'Bij de dames snappen we elkaar beter'

Foto: KNVB Media

Marianne (16) speelde haar hele leven bij de jongens. Maar de overgang van de C-junioren naar de jongens bleek te groot. Haar club SC Klarenbeek kan daar van leren denkt ze. ”Achteraf gezien was het beter geweest als ik meteen naar de dames was overgestapt.”

Ze hadden het direct gezien toen Marianne (16) zich jaren geleden aanmeldde bij de F-jes van SC Klarenbeek, een club waar de vrouwen op hoog niveau spelen. "Andere meisjes moesten nog even doortrainen, maar mij stopten ze meteen tussen de jongens van de F3.”

Niet zo vreemd want Marianne stamt uit een echt voetbalgezin. Voetballen leerde ze van haar moeder, broer en zusjes. "Alleen mijn vader heeft er niets mee. Als we iets met zijn allen doen, gaan we liever klootschieten of zo iets.”

Harde tackles

Tot en met de C1 bleef ze altijd bij de jongens spelen. In selectieteams. Als linksbuiten ontweek Marianne de tackles, dribbelde naar de achterlijn voor een afgemeten voorzet en pakte zelf haar goaltjes mee. Vanaf de B1 veranderde dat. ”Ik had al wel eens met ze getraind; dat ging te snel voor me. Het spel was te hard, te fysiek. Ze zijn zoveel groter en sneller en sterker.”

Liever had ze nog een jaartje in de C1 gebleven. Volgens de regels mag dat ook. "Maar ze kwamen mensen tekort in de B1, dus ik moest de stap toch maken.” Aan de sfeer lag het niet. "Ik hoorde er echt bij. Maar zoals ze daar inkomen, de tackles, dat ging echt zo veel harder.”

Marianne kwijnde weg op de linkerflank met een sterke back constant in haar nek. Langzaam maar zeker verdween de zin in het voetbal. In de winterstop vertelde ze de club dat ze zo niet meer verder wilde. Terug in de C1 hervond ze haar plezier in het spelletje. "Ik werd aanvoerder, stond vaak midmid, en begon ook weer andere spelers te coachen, iets waar ik bij B1 geen energie voor had.”

Maandelijks gedoe

De club kan van haar situatie leren, denkt Marianne. De overgang van C-junior naar B-junior bleek groot. Te groot. ”Daarin had de club mij beter moeten begeleiden. En achteraf gezien was ze liever meteen bij de dames gaan spelen. "Dat is ook een grote stap, ik ben een kleintje, maar daar is het toch minder fysiek dan bij de jongens B. En ik was vijftien dus het had gekund.”

Die stap heeft Marianne nu toch gemaakt. Via vrouwen 3 speelt ze nu in vrouwen 2. "Ik dacht dat ik in mijn eerste jaar bij vrouwen 3 aan het fysieke zou moeten wennen, maar dat was niet zo. Doordat ik altijd met jongens heb gevoetbald, liep ik de meeste dames er wel uit. Nu moet ik wel weer aan de bak. Want hoe hoger de klasse, hoe harder en gemener de tegenstander, zo heb ik gemerkt.”

Onder vrouwen verkeren, bevalt haar toch beter. Bij de jongens kleedde ik me apart om. Dan miste ik de helft van de grappen en de verhalen. Nu zit ik middenin de drukte. "Dames praten over hele andere dingen. Interessantere dingen vind ik eigenlijk. Neem je maandelijks gedoe.” Een gettoblaster laat de muziek galmen door de kleedkamer. Er wordt gedanst. Iemand spuit een bus haarlak leeg. Marianne overziet het tafereel in alle rust vanaf haar bank in de kleedkamer. Hier is ze volledig op haar gemak. "We snappen elkaar gewoon beter.”