Broerse: 'Spelen alsof bekerfinale eerste is'

Foto:

KNVB.nl telt af naar de bekerfinale. Als iemand weet hoe je de mooiste wedstrijd van het jaar moet spelen, dan is het Joost Broerse. Hij won er drie. Met FC Utrecht (2004), Apoel Nicosia (Cyprus, 2008) en PEC Zwolle (2014).

Op Cyprus verloor hij ook een keer de finale. Zondag speelt hij één van zijn laatste wedstrijden in het betaald voetbal. Tegen FC Groningen, de club waar het achttien jaar geleden begon.

Joost Broerse ging vanuit de Utrecht-jeugd naar Groningen om het te maken als profvoetballer. Zes jaar speelde hij voor de Trots van het Noorden. ''Mensen die er toen werkten, zitten er nu nog. Dat is wel heel speciaal. Zo eindigen in misschien wel de mooiste wedstrijd van het jaar. Dan is de cirkel rond.''

Expert

Broerse is een expert op het gebied van bekerfinales. Hij speelde er vier. De eerste met FC Utrecht in 2004, tegen FC Twente. De medaille koestert hij. ''Mijn eerste prijs. Pascal Bosschaart was geschorst, dus ik mocht spelen. FC Utrecht speelde toen zijn derde finale op rij. Het jaar ervoor hadden ze met 4-1 van Feyenoord gewonnen. Nu werd het een draak van een wedstrijd. Ik gaf nog wel de assist voor de winnende goal. Het gaat om winnen. Die wedstrijd is iedereen weer vergeten.''

Op Cyprus speelde Broerse twee finales. Hij verloor er een en won er een met Apoel Nicosia. Hij pakt een Oranjeshirt uit zijn boodschappentas. "In deze shirts stonden we op het balkon. Zuid-Europese taferelen, daar weten ze wel wat feesten is. Het was een bijzondere finale omdat mijn hele familie aanwezig was en ik de overwinning ook met hen kon vieren.''

Legendarisch

Maar over de finale van 2014 tegen Ajax zal Broerse zijn hele leven moeten praten. Hij pakt een kleine 'Dennenappel' uit de tas. "De badjas heeft ook nog een jaar op mijn slaapkamer gehangen. Een legendarische wedstrijd: 5-1 tegen het grote Ajax."

Zijn ogen beginnen te glimmen als hij terugdenkt aan wat zich een jaar geleden in De Kuip afspeelde. ''Overal waar ik kwam, werd ik erop aan gesproken, zelfs in Utrecht."

"Zwolle staat nu op de kaart. Maar het mooiste is om de trots bij de mensen te zien. Er was hier nog nooit een tastbare prijs gepakt, twee keer ging de finale verloren. Je voelt je samen één club. Je hebt spelers, je hebt fans, je hebt bestuur, je hebt medewerkers. Op die dag komt alles samen en ben je één."

Laatste finale

En dan nu zijn vijfde finale. En laatste. Want Broerse stopt na dit seizoen. Hij hijst zich in een pak en zal vanuit kantoor af en toe een blik werpen op het veld waar zijn oude maten trainen. "Daar heb ik nog geen moment aan gedacht. Ik zal spelen alsof het mijn eerste finale is."

"Nog één keer uit die kleedkamer in De Kuip. Gefocust. Dan kom je in de tunnel. De KNVB beker staat daar op de muur geschilderd, met al zijn finales. Het is dan nog stil. De klep zit dicht. Je kijkt eens goed naar de afbeelding van de KNVB beker. Vervolgens gaat de klep open en hoor je een orkaan van geluid. Mensen die er zin in hebben. Die sfeer. Bij iedereen voel je spanning. Ook bij de trainers, de scheidsrechters, tv-mensen, de officials, Hoe gaat het lopen? Hoe gaat de finale eindigen?"