Drieluik KNVB beker (1): de eerste finale ooit in 1899

H.V.V. wist in 1903 beslag te leggen op de Holdert-Beker - Foto: Jubileumuitgave H.V.V. 1883-1933

Feyenoord en FC Utrecht staan volgende week zondag in de Kuip tegenover elkaar in de 98e editie van de bekerfinale. In de serie Bekerhistorie van drie artikelen blikken we terug op enkele bijzondere finales en hoofdpersonen. In deel 1: de eerste bekerfinale ooit, tussen R.A.P. en H.V.V. in 1899.

Het is 1893 wanneer ondernemer Hak Holdert een beker uitlooft voor ‘een wedstrijdenreeks volgens het beker- of afvalsysteem’. Dat jaar komt de competitie nog niet van de grond, maar in 1898 heeft Holdert meer succes: achttien clubs schrijven zich in voor deelname aan het bekertoernooi.

Voor een inschrijvingsgeld van f 1,- zullen clubs als Ajax, Haarlem, Go Ahead, Hercules, Vitesse, H.V.V., R.A.P. en Concordia strijden om de Holdert-Beker en een diploma; de spelers van de winnende club ontvangen ieder een bekertje met toepasselijke inscriptie.

Moeizaam verloop

De eerste ronde van de bekercompetitie wordt gespeeld via een poulesysteem en kent een moeizaam verloop: meerdere clubs trekken zich (alsnog) terug, waardoor het reglementaire nederlagen regent. Uiteindelijk bereiken R.A.P., PW, H.V.V. en Volharding de halve finales. Daarin buigt Volharding voor H.V.V. en is R.A.P. te sterk voor PW.

Als locatie voor de finale wordt het terrein van Hercules in Utrecht aangewezen, maar die club wordt vlak voor de finale van zijn terrein gegooid waardoor in allerijl wordt uitgeweken naar Heemstede.

De eerste kans van de wedstrijd is voor H.V.V., maar R.A.P. is in de eerste helft het dichtst bij een doelpunt. Sterker nog, de ploeg scoort twee keer, maar scheidsrechter Dijxhoorn keurt beide doelpunten af, eenmaal wegens buitenspel en eenmaal wegens hands. Ook in de tweede helft en de eerste verlenging van een kwartier (2 x 7,5 minuten) wordt niet gescoord.

Hisgen beslist finale

Een tweede verlenging volgt. Deze lijkt ook doelpuntloos te eindigen, zo schrijft het Sportblad, ‘als Zweerts Sr. opdringt, den bal langs Mundt plaatst en den snel toeloopenden Hisgen een dot van een kans geeft, waarvan deze gebruik maakt een kei in te zenden, die tussen Kool’s beenen doorvliegt voor dat deze ze heeft kunnen sluiten’.

Dus: 1-0 voor R.A.P. en die voorsprong geven de Amsterdammers niet meer weg. Het Sportblad is niet onder de indruk van het vertoonde spel en noteert: ‘Mooi spel werd er niet vertoond. Het was te veel van de “trap-maar-raak”-orde.’

Daar malen de spelers van R.A.P. uiteraard niet om. Na afloop overhandigt Holdert de naar hem vernoemde beker aan captain Schröder van R.A.P. en trakteert hij alle spelers en bondsofficials op champagne.

Opstellingen

R.A.P.: Rincker (k), Moreau en J. v.d. Linde, J.C. Schröder, Hülsmann, H. de Bruy, F. Lieftinck, Sweerts, J. Hisgen, Sweerts Jr., F. Kampschreur.

H.V.V.: A.A. Kool (k), D. Erdman, E. Mundt, A. Broese van Groenoo, F.L. Klein, F. Beukema, J.W.G. Coops, J. Erdman, E. Sol, W. Broese van Groenoo en K. Beukema.

Scheidsrechter: Dijxhoorn.

In deel II van dit drieluik aandacht voor de bekerfinale die werd gewonnen door een club, die eigenlijk  in de kwartfinale was uitgeschakeld.