Voor mij telt maar één vraag: blijven we met ons gezicht naar het verleden voetballen en de rug naar de toekomst, of weten we alsnog een gezamenlijke mogelijkheid te vinden?
Nergens in Nederland brokkelt het zondagvoetbal zo snel af als in district West II, het gebied tussen Rotterdam en Den Haag, waar de KNVB op dit moment inloopavonden organiseert om samen met de clubs naar de toekomst te kijken. Daarbij worden steevast drie opties genoemd:
De velden blijven op zondag steeds vaker leeg.
Als je het aan mij vraagt, voegen we daar nog een extra optie aan toe: we nemen afscheid van het traditionele zaterdag- en zondagvoetbal en gaan voor een veel vrijere competitievorm met vier speeldagen, waarbij de mogelijkheid bestaat om het pupillenvoetbal naar de zondag te verhuizen zoals dat nu al op een aantal plekken in het land is gebeurd.
De vrijdagavond bestemmen we dan meteen tot het wedstrijdtijdstip van de leeftijdsgroepen Onder 16, 17 en 18. Pubers die willen voetballen kunnen zo op zaterdag een gat in de dag slapen of geld bijverdienen.
Koekkoek, zullen de meeste clubbestuurders bij het idee alleen al denken.
Koekkoek, zullen de meeste clubbestuurders bij het idee alleen al denken. Toch ben ik ervan overtuigd dat een dergelijke opzet van de competitie beter aansluit op de toekomst dan het voetbal te blijven organiseren op basis van de wetenschap van honderd jaar geleden. Toen de wereld er volstrekt anders uitzag en je lid werd van een vereniging omdat je vader en moeder zo beslisten op basis van geloof of levensovertuiging. Inmiddels draait de wereld om Netflix en Youtube en bepaalt de consument het liefst zoveel mogelijk zelf wanneer hij kijkt, speelt en geniet.
Wie één van de KNVB-avonden heeft bezocht in de regio West II, weet hoever die wereld afstaat van de discussies die nu worden gevoerd over het zondagvoetbal. In het AD las ik vorige week een stuk waarin bestuurders de houding bij de zondagamateurs het best samenvatten: weerstand tegen de opties, sterk uiteenlopende zienswijzen en de noppen diep in het zand.
Zo ziet de ene voorzitter een overgang naar het zaterdagvoetbal wel zitten, onder de strikte voorwaarden dat alle wedstrijden van zijn team om vijf uur ’s middags aanvangen (om de jeugdselectie niet voor de voeten te lopen), houdt de ander principieel vast aan de zondag en wil weer een ander op twee paarden wedden, met de inzet van teams op beide speeldagen van het weekend.
Het is verstandig dat het amateurvoetbal daadkracht en leiderschap van de bond heeft gevraagd om de uiteindelijke knoop door te hakken.
Voor mij telt maar één vraag: blijven we met ons gezicht naar het verleden voetballen en de rug naar de toekomst, of weten we alsnog een gezamenlijke mogelijkheid te vinden? Anders gezegd; durven de bestuurders het gesprek met hun leden aan te gaan en echt naar ze te luisteren?
Alhoewel ik niet voor de muziek wil uitlopen, is het volgens mij een utopie om te denken dat verenigingen onderling tot een positief alternatief zullen komen. Dat geldt niet alleen voor district West II, maar voor alle clubs die op zondag spelen. Met uitzondering van de provincie Limburg, waar zaterdags (nog) niet wordt gespeeld.
Het is daarom verstandig dat het amateurvoetbal daadkracht en leiderschap van de bond heeft gevraagd om de uiteindelijke knoop door te hakken. Met 130 jaar zaterdag- en zondagvoetbal geen weekendklusje, maar er rest ons bij de bond waarschijnlijk geen andere optie.
Columns Jan Dirk van der ZeeBekijk hier de eerder gepubliceerde columns van Jan Dirk van der Zee.
Terug naar boven
