Oudste scheids (90): ‘Ik plak er nog een jaartje bij aan’

Steef Nijenhuis. Negentig jaar, maar nog altijd topfit. - Foto: KNVB Media

Negentig jaar is Steef Nijenhuis inmiddels. Maar achter de geraniums zitten is er voor hem niet bij. Sterker nog, iedere twee weken fluit hij nog een wedstrijd van EVC 3 uit Edam. Zijn geheim? “Niet roken.” Nijenhuis lacht. “En in beweging blijven. Een beetje wandelen, fietsen en tuinieren.. Ik kan het nog prima aanlopen hoor. Van zestien tot zestien!”

De Noord-Hollandse arbiter is de oudste nog actieve scheidsrechter op de Nederlandse velden. Negentig jaar. Nijenhuis schudt zelf zijn hoofd alsof hij het ook niet allemaal kan bevatten. “Geweldig hè? Ik geniet er nog met volle teugen van.” Aan stoppen denkt hij dan ook niet. “Volgend jaar plak ik er weer een jaartje bij aan. Zo lang ik het leuk blijf vinden en het me lukt, blijf ik mijn wedstrijden gewoon fluiten.”

Geen gemopper

En plezier, dat heeft de 90-jarige leidsman nog altijd volop. Tuurlijk, ook bij hem moppert er wel eens iemand over een beslissing. “Maar als dat te erg wordt dan zeg ik ‘jongens, als jullie zo doorgaan fluit ik drie keer en gaan we naar de kantine een biertje drinken’. Dan zijn ze snel stil hoor. Daar heb ik geen zin in, in dat gemopper.”

Als ze gaan mopperen, zeg ik; ‘jongens, als jullie zo doorgaan, fluit ik drie keer en gaan we naar de kantine een biertje drinken'

Maar mopperen, dat doen de spelers eigenlijk zelden, vertelt Nijenhuis. “Thuis fluit ik de wedstrijden van EVC 3 uit Edam, uit ga ik mee als leider. Dit jaar ben ik echter ook al twee keer gevraagd als scheidsrechter als we ergens op bezoek waren. ‘We hoorden dat u een goede scheidsrechter bent’, zeggen ze dan. ‘Hier is uw fluit’. Dan doe ik dat met alle plezier hoor. Die sportiviteit, dat vind ik belangrijk. Daarom sta ik nog altijd op het veld. Zonder dat zou ik al lang zijn gestopt.”

Koffer inpakken

Iedere veertien dagen pakt zijn vrouw Alie zijn koffer in voor hij richting het voetbalveld afreist. Prachtig vindt zij het dat haar man nog altijd actief is als scheidsrechter. “Geweldig toch? Daar heb ik nooit moeite mee. Nooit gehad ook. Vroeger ging ik nog wel mee naar wedstrijden om te kijken, maar nu blijf ik lekker thuis. Dan wuif ik als hij weg gaat en zorg ik voor wat te drinken als hij weer terug komt.”

Over wie de beste Nederlandse scheidsrechter is, is het echtpaar het niet helemaal eens. “Mijn naamgenoot, Bas Nijhuis”, zegt meneer Nijenhuis. “Die is een beetje arrogant, maar wel een heel goede scheidsrechter. Bij hem heb je niet veel in te brengen. Mooi hoor.” Mevrouw Nijenhuis schudt haar hoofd. “Die Kuipers, dat is mijn favoriet.”

Stil zitten

Waarom ik niet gewoon aan de zijlijn ga staan kijken? Ik kan slecht stil zitten

Iedere zondagavond zitten ze met het bord op schoot naar de Eredivisie te kijken. Meneer Nijenhuis let daarbij extra op de scheidsrechters, zeker sinds hij zelf als arbiter actief is. Dat is hij namelijk nog niet al te lang. Na een lange carrière als voetballer in de hoogste klassen van het amateurvoetbal en de lagere senioren en later als trainer van diverse clubs, besloot hij op zijn zeventigste na een hartoperatie om scheidsrechter te worden. “Nee, dat had ik eigenlijk nog nooit echt gedaan. Maar het bevalt uitstekend hoor. Waarom ik niet gewoon aan de zijlijn ga staan kijken? Ik kan slecht stil zitten, haha.”

Het gebrek aan vrijwilligers ziet hij met lede ogen aan. “Dat was vroeger wel anders”, vertelt hij. “Toen deden mensen nog wel eens iets voor elkaar. Nu moeten ze er direct wat voor hebben. Dat is een achteruitgang vind ik, want je hebt die vrijwilligers toch hard nodig. Zonder kan een club niet. Hopelijk komt daar nog weer wat verandering in.”