Lyanca Verrijp leeft haar droom als trainster van Feyenoord MO16

Lyanca Verrijp geeft aanwijzingen tijdens de training - Foto: Henny Ramstijn

Lyanca Verrijp is 27 jaar, maar heeft al bakken ervaring in de voetbalwereld. Na diverse functies bij ASWH uit Hendrik-Ido-Ambacht kwam ze bij Feyenoord terecht. Naast haar werk op de maatschappelijke afdeling van de club, is ze momenteel bezig aan haar derde seizoen als hoofdtrainster van Feyenoord MO16. Het is een droom die uitkomt, maar waarvoor ze hard heeft moeten werken. “Ooit hoop ik in de Kuip te staan als trainster van Vrouwen 1, dat lijkt mij mooi. Net als bondscoach zijn van de Nederlandse vrouwen.”

Aan ambities dus geen gebrek bij Verrijp. Bij ASWH, de voetbalvereniging waar zij het grootste deel van haar jeugd actief was, timmerde ze al stevig aan de weg. Eerst was ze er speelster, later fungeerde ze als trainster, scheidsrechter en coördinator van het vrouwenvoetbal. Ze was twintig jaar toen ze de switch maakte van speelster naar een voetbaltechnische functie. “Ik vond dat ik als rolmodel van waarde kon zijn voor de jongere meiden. Zelf voetbalde ik vroeger altijd tussen de jongens en hoewel dat superleuk was, merkte ik dat er behoefte was aan meer aandacht voor de ontwikkeling van de meiden. Ik wilde mijn ervaring en kennis overdragen op de jongere doelgroep.”

Stoute schoenen

Via Feyenoord Soccer Schools, waar ze in dienst kwam als eerste vrouwelijke trainer en meedraaide met de zomer- en voetbalkampen, kwam ze op de maatschappelijke afdeling van Feyenoord terecht. Hier richtte ze Feyenoord Walking Football 60+ op en werd ze coördinator van de Feyenoord Street League, in welke rol ze zich ging bezighouden – en nog altijd bezighoudt - met straatvoetbal voor de groepen zes, zeven en acht. Vanuit diezelfde maatschappelijke tak waar zij zo actief was, werd toentertijd het vrouwenvoetbal van de club opgestart. Feyenoord MO13 zocht nog een trainer. “Ik had veel ervaring in het vrouwenvoetbal, maar ik kwam net van school en vanaf een amateurclub. Ergens kwam ik dus ook wel een beetje bleu binnen. Toch trok ik de stoute schoenen aan en zei ik: ‘ik zit hier al, jullie hoeven niet verder te kijken’. Ik treed niet graag op de voorgrond, maar ik kreeg de kans door mijn hand op te steken.”

Ik treed niet graag op de voorgrond, maar ik kreeg de kans door mijn hand op te steken

Na twee seizoenen bij de MO13 stroomde Verrijp door naar de MO16. De route van ASWH, naar de maatschappelijke afdeling van Feyenoord, naar Feyenoord MO13 en vervolgens MO16, klinkt logisch. Toch veroverde Verrijp niet zomaar haar plekje in een voetbalwereld waarin nog altijd relatief veel mannen actief zijn. Vaak speelde onzekerheid, ingegeven door de buitenwereld, een rol. “Het helpt niet als je continu te horen krijgt dat vrouwen geen verstand hebben van voetbal. Wanneer ik als scheidsrechter vol zelfvertrouwen het veld opliep, hoorde ik regelmatig vanaf de kant: ‘oh, een vrouw, die zal er niets van bakken’. En dan moet je nog beginnen aan de wedstrijd.”

Respect afdwingen

“Helaas is het voor mijn gevoel nog steeds zo dat je als vrouw eerst respect moet afdwingen voordat je echt mag toetreden tot de voetbalwereld”, vervolgt Verrijp. “Je moet soms net een stapje harder lopen of meer voor jezelf opkomen om te laten zien wat je kan. Niet altijd en overal, natuurlijk. Bij Feyenoord heb ik dat gevoel niet meer, dat is de afgelopen jaren wel verbeterd. Ik ben er ook gewoon van overtuigd dat ik als vrouw veel kan brengen in het voetbal. Niet alleen door de manier waarop ik naar voetbal kijk, maar ook omdat ik denk dat vrouwen weer net andere eigenschappen meebrengen die goed van pas komen in een teamsport als voetbal. Zonder mannen en vrouwen teveel in hokjes te plaatsen, denk ik dat vrouwen over het algemeen iets meer aandacht hebben voor het individuele aspect, de persoonlijke ontwikkeling. Hoe zit iemand in haar vel? Kunnen we diegene daarbij helpen? Als vrouwelijke trainer weet ik wat meiden in de puberteit, mijn huidige doelgroep, doormaken en hoe ik daarop moet reageren. Bij een team met oudere speelsters is dat onderscheid tussen mannelijke en vrouwelijke trainers waarschijnlijk weer minder groot.”

Ik ben er ook gewoon van overtuigd dat ik als vrouw veel kan brengen in het voetbal

De opleidingen en cursussen die Verrijp volgde, dragen bij aan wat zij tot nu toe al bereikte. Ze rondde bij de KNVB een scheidsrechterscursus af, voltooide de module Mentale Weerbaarheid en behaalde haar trainersdiploma UEFA C. Daarnaast heeft ze een bachelor in Health, Sports en Lifestyle op zak. “In die opleidingen heb ik mezelf ontwikkeld en steeds meer inzicht gekregen in mijn eigen handelen. Uiteindelijk draagt al die kennis bij aan hoe zeker ik voor een groep sta en aan dat ik nu trainster van Feyenoord MO16 ben, maar de ervaring die ik opdeed is zo niet nog belangrijker. Als het er echt op aankomt, leer je het namelijk door er te gaan staan. Ik merkte dat ik gewoon lekker mijn ding deed bij Feyenoord, vol passie op het veld stond, dat de resultaten goed waren en dat de meiden zich ontwikkelden.”

Acceptatie

Net als Verrijp richten meer en meer vrouwen zich tegenwoordig op een functie in het voetbal. De kansen liggen er en de verdeling is dan ook ietwat aan het kantelen. “Het is een stukje acceptatie. Op en rondom het veld is dat er nog niet altijd, met ouders of opa’s die van de oude stempel zijn, maar ik merk dat vrouwen de laatste jaren meer respect krijgen in het voetbal. Er zijn steeds meer vrouwen actief als trainster of in een coördinerende rol en veel clubs hebben inmiddels iets opgezet voor meidenvoetbal. Dat is goed om te zien.”

Om volledige acceptatie te bereiken, kunnen nog een aantal stappen gezet worden. Voor andere ambitieuze vrouwen heeft Verrijp een heldere boodschap: “Vrouwen moeten wat meer voor zichzelf opkomen. We moeten onze rol in de voetbalwereld opeisen, omdat we kwaliteiten hebben die sommige mannen misschien niet hebben. Als ik een vrouw een wedstrijd zie fluiten of langs de lijn zie staan coachen, dan ben ik alleen maar trots dat we het gewoon zijn gaan doen en onze plek zijn gaan creëren.”

Meerwaarde

Als jongeling die de stap van de amateurs naar de professionele tak durfde te zetten, leeft Verrijp inmiddels haar droom. Van jongs af aan is ze Feyenoordsupporter. Vroeger verzamelde ze handtekeningen van de selectie en ging ze aan de hand van haar vader naar de Kuip, nu is het haar werkplek. “Dat is elke dag weer genieten. Ooit hoop ik in de Kuip te staan als trainster van Vrouwen 1, dat lijkt mij mooi. Net als bondscoach zijn van de Nederlandse vrouwen, maar ik ambieer het ook om namens de KNVB met regionale jeugdteams te werken en zie mijzelf ook nog wel in een andere voetbaltechnische functie. Met mijn ervaring en kennis hoop ik in ieder geval een voorbeeld te zijn voor alle andere meiden. Wij vrouwen zijn namelijk zeker van meerwaarde voor het voetbal, in welke functie dan ook.”