Er is iets mis gegaan.

Het lukt niet om de pagina die je zocht op KNVB.nl te laden.

Op dit moment is de website in onderhoudsmodus. Probeer het later nog eens.

Gebruik je een adblocker? Probeer deze uit te zetten en laad de pagina opnieuw.

Hé Scheids! De corona-voorbereiding

KNVB Media
KNVB Media
16 september 2020, 15:15

Journalist Robbert Minkhorst neemt de proef op de som. - Foto: KNVB Media

Steeds sneller, steeds makkelijker ook, is de scheidsrechter Kop van Jut. Beschimpt, belaagd en betast. Wie respecteert de scheidsrechter nog? En hoe leuk is het dan om er een te zijn - of te worden? Journalist Robbert Minkhorst neemt de proef op de som.

Ik zocht nog naar een speciaal model voor scheidsrechters. Even associeerde ik vrijelijk met Hannibal Lecter uit ‘The Silence of the Lambs’; de ‘kannibaal’ die een vrij afschuwelijk exemplaar met tralies draagt in de film, als hij op een vliegtuig wordt gezet – zo een waarvoor je je hond nog niet zou muilkorven. Toen moest ik denken aan de dienstmaagden uit Washington in ‘The Handmaid’s Tale’, die inderdaad een veel vriendelijker mondbedekking dragen. Maar daarachter schuilt dan weer een lugubere waarheid. Hun monden zijn zelf helemaal dichtgenaaid.

(Voor de Millennials onder u: ‘The Silence of the Lambs’, met Sir Anthony Hopkins als mensetende sociopaat, is een van de beste thrillerklassiekers ooit. Dus. Net als ‘Seven’, trouwens. Maar dit terzijde).

Vogelverschrikker

Gelukkig besefte ik op tijd dat het voor een scheidsrechter helemaal niet praktisch is om iets afschrikwekkends in het veld te dragen. Autoriteit krijg je, of, bij de natuurtalenten onder ons, straal je uit. Gezag wek je, toon je. Dat moet je niet afdwingen. Autoriteit of autoritair, ertussen zit een wereld van verschil.

We zijn geen vogelverschrikkers. Eerder verkeersregelaars, hoewel dat nou ook niet al te gezaghebbend klinkt. Het is in ieder geval onze rol om op dat drukke kruispunt, wat een voetbalwedstrijd eigenlijk is, de boel in goede banen te leiden. Spelen met de lenigheid van de regels. Niet schreeuwen, maar sussen, niet dreigen, maar doen; plus alles daar tussenin.

Op koers voor promotie

Welnu, scheidsrechters hoeven helemaal geen mondkapjes op, bleek toen de KNVB de coronaprotocollen publiceerde. Met die protocollen wordt het net zo’n vreemd seizoen als dat het vorige eindigde. Dat seizoen was abrupt gestopt. De cafés gingen dicht, de scholen en ook de sportparken: allemaal binnen een week.

En ik lag op koers voor promotie hè. Vastberaden als ik was, na mijn overstap naar de senioren (Na de gouden tip: ‘Daar stroom je veel sneller door!’) bereidde ik me eerst tot in de puntjes voor op de spelregeltoets. De punten die je daarin scoort, kunnen dus namelijk zwaar meetellen voor je eindscore in het seizoen. Getergd was ik ook. Ik zou never-nooit-niet-meer zakken op een stomme instinker, zoals vorig jaar. Ik stapte zelfs na afloop op de KNVB-docent af om een fout in zijn berekening te corrigeren. Zo’n, welhaast onsympathieke streber was ik in geen 35 jaar geweest.

Toen kwam mijn eerste beoordeling. Een vervelende wedstrijd om te fluiten – een hoop gezeur, maar gelukkig zag mijn rapporteur dat ook. We hadden leuk contact en ik zag zijn vonnis met vertrouwen tegemoet. Toegegeven, bij mij is het tussen ijdel en zelfvoldaan soms een dun koord, maar van deze bevindingen moest ik blozen. Zo was ik ‘uitermate geschikt’ om deze moeilijke wedstrijd te leiden.

Puntjes van (terechte) kritiek: De ‘intonatie van het fluiten’ en mijn ‘non-verbale communicatie’ bij mijn beslissingen. Laat zien wat je beslist.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen?

Ik ben niet zo van dat theatrale, althans niet meteen als scheidsrechter, maar deze opmerkingen nam ik ter harte. Een beetje overdrijven in woord en gebaar kan best: hoe duidelijker hoe beter. Een verkeersregelaar doet dat per slot van rekening ook.

De conclusie van mijn beoordelaar: "Over de genomen beslissingen zelf kan ik u alleen maar complimenteren. U hield één stijl van fluiten aan gedurende de gehele wedstrijd, liet veel toe en durfde risico te nemen bij enkele forse contactmomenten met twee spelers." Precies de scheidsrechter die ik zou willen zijn. Veel laten voetballen, met veel eigen verantwoordelijkheid voor de spelers.

Het bleek mijn laatste wedstrijd van het seizoen. Het land ging in een intelligente lockdown en de KNVB besliste dat niemand zou degraderen, maar ook niemand zou promoveren. RKC Waalwijk niet, Cambuur Leeuwarden niet, maar ook de scheidsrechters niet. Daar zat ik dan, met mijn glanzende beoordelingsrapport en mooie score in de spelregeltoets.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen? Of fluit corona ons straks weer terug?

Reageren?

Robbert Minkhorst

Twitter: @IJC_mink #ikwordscheidsrechter

Gerelateerd nieuws

Laatste artikelen