Er is iets mis gegaan.

Het lukt niet om de pagina die je zocht op KNVB.nl te laden.

Op dit moment is de website in onderhoudsmodus. Probeer het later nog eens.

Gebruik je een adblocker? Probeer deze uit te zetten en laad de pagina opnieuw.

Hé scheids! De huiler

KNVB Media
KNVB Media
5 februari 2020, 15:36

Redacteur Robbert Minkhorst neemt de proef op de som. - Foto: KNVB Media

Steeds sneller, steeds makkelijker ook, is de scheidsrechter Kop van Jut. Beschimpt, belaagd en betast. Wie respecteert de scheidsrechter nog? En hoe leuk is het dan om er een te zijn - of te worden? Journalist Robbert Minkhorst neemt de proef op de som.

Ik dacht dat het dieptepunt wel zou zijn bereikt, maar nee. Over een weekend van uitersten, en misschien toch ook over een opmerkelijke parallel.

De coach van RVVH 3 adviseerde de grensrechter van Kethel Spaland 2 om een cursus te gaan volgen. Want hij begreep er ofwel weinig van, of hij deed het bewust verkeerd. Waarna de trainer zich tot mij richtte: ‘En jij doet eraan mee’. Almaar vaker, en ook almaar fanatieker, stoof de bank op toen deze zaterdag in Ridderkerk de assistent-scheidsrechter uit Schiedam zijn vlag op stak. De protesten werden in de tweede helft trouwens hartstochtelijk begeleid door een troep clubgenoten, die na hun eigen wedstrijd op de hoofdtribune waren neergestreken. ‘Ik ga ervan uit dat we allemaal even eerlijk zijn’, herhaalde ik een vaker aangehaald mantra van me, maar die stierf vandaag in dode grond.

Minder gejureerd

Bij de aftrap voor de tweede helft had ik beide aanvoerders bij me geroepen met het verzoek of ik wat minder ‘gejureerd’ kon worden. Oké, ik zei het uitdrukkelijker dan dat. ‘Want eerlijk gezegd ben ik er wel een beetje klaar mee.’ Mijn oproep om het commentaar op mijn beslissingen te temperen werd door de twee keurig doorgebriefd naar hun ploeggenoten.

Waarom de keeper van Kethel Spaland het zeventig meter verderop bij herhaling dacht beter te zien, snapte ik niet

In de rust was ik bij een beker thee bij mezelf te rade gegaan. Had ik misschien niet gewoon een offday? Bij het doelpunt van Kethel Spaland dat ik afkeurde, was ik te rade gegaan bij de assistent, waarom het voor hem buitenspel was. Ik nam zijn plausibele uitleg over. Achteraf vond ik wel dat ik een gele kaart had moeten geven aan een speler van de thuisploeg, toen hij met een opzichtige handsbal een aanval neutraliseerde. Maar waarom de keeper van Kethel Spaland het zeventig meter verderop bij herhaling dacht beter te zien, snapte ik niet. Ook niet waarom overtredingen ineens geen overtredingen meer waren, of duels om de bal juist wel, getuige het verontwaardigde misbaar van allerlei kanten. ‘Twee man scheids!’, ook zo’n leuke klassieker. Of: ‘O, en nou hoor je het ineens wel!’

Ik denk dat het in de tweede helft tien minuten rustig bleef. Daarna begon het gezeur weer van vooraf aan. Het scoreverloop (0-1, 2-1, 2-3) voerde de druk misschien verder op, maar dan nog: als je je steeds maar over van alles opwindt, voortdurend overal tegenin gaat, ben je dan als mens eigenlijk wel gelukkig?

Parodie op voetbal

Een dag later dacht ik in Noordwijk mijn frustratie lekker van me af te voetballen. Zwakke tegenstander, eindelijk weer eens winnen. Viel dat tegen. Ik dacht dat we met Docos 3 onze slechter-dan-slecht-wedstrijden wel hadden gehad, maar het kon nog erger. En omdat thuisploeg SJC 7 er in deze degradatietopper ook al niet veel van bakte, werd het een pijnlijke parodie op voetbal. Mijn irritatie nam niet af, maar toe.

De scheidsrechter deelde vrolijk mee in de malaise. Ik hield me in, alleen mijn tegenstanders niet...

De scheidsrechter deelde vrolijk mee in de malaise – en dat ging van kwaad tot erger. Hij zag overtredingen die geen overtredingen waren en beoordeelde overtredingen als een duel om de bal. Eigenlijk allemaal in ons nadeel. Ik hield me in, beperkte mijn commentaar tot in het luchtledige geuite grieven die de arbiter ontgingen, alleen mijn tegenstanders niet. Dus toen een SJC’er met twee benen vooruit onze keeper omver kegelde en ik riep ‘Doe je effe normaal, 12? Laten we het vriendelijk houden’, zei een andere SJC’er over mij: ‘Dat is de huiler van het team’.

Terwijl wij bij Docos intussen dachten het tij te hebben gekeerd (van 0-1 naar 2-1), besloot de scheidsrechter SJC een strafschop te geven die nooit een strafschop kon zijn (2-2). Daarna keurde hij een goal van ons af (die ik graag op videobeeld had teruggezien) en maakte SJC nog even schlemielig 3-2. Na afloop liep ik direct richting kleedkamer, uit frustratie maar ook uit zelfbescherming.

Verpesten

Ik geneerde me voor onze wanprestatie, maar ‘namens mijn vakgenoten’ ook voor deze clubscheidsrechter. En dan mag ik nu een slecht verliezer zijn; soms wil ik dingen gewoon gezegd hebben. Tegelijk begreep ik nu ook beter het geëmmer van de dag ervoor. Want er zijn dus scheidsrechters die het voor hun collega’s verpesten.

Robbert Minkhorst

Twitter: @IJC_mink #ikwordscheidsrechter

Word scheidsrechter!

Lijkt het je leuk om wedstrijden te fluiten? Zie jij jezelf een voetbalwedstrijd in goede banen leiden? Klik dan hieronder voor meer informatie!

Gerelateerd nieuws

Laatste artikelen