Er is iets mis gegaan.

Het lukt niet om de pagina die je zocht op KNVB.nl te laden.

Op dit moment is de website in onderhoudsmodus. Probeer het later nog eens.

Gebruik je een adblocker? Probeer deze uit te zetten en laad de pagina opnieuw.

Hé scheids! De dove en de blinde

KNVB Media
KNVB Media
20 februari 2018, 14:50

Journalist Robbert Minkhorst neemt de proef op de som. - Foto: KNVB Media

Steeds sneller, steeds makkelijker ook, is de scheidsrechter Kop van Jut. Beschimpt, belaagd en betast. Wie respecteert de scheidsrechter nog? En hoe leuk is het dan om er een te zijn - of te worden? Journalist Robbert Minkhorst neemt de proef op de som.

Ik bevond me op historische grond, koninklijke grond. Acht (van de in totaal tien) landstitels vierde de Koninklijke Haagsche Cricket & Voetbal Vereeniging in de ‘Diepput’, waar ik op deze zonnige zaterdag in februari HVV O17-2 tegen UVS O17-2 mocht leiden. Ik waande me gezegend op deze gewijde aarde, een deel van de voormalige kwekerij van een baron, ingeklemd in het chique Benoordenhout. De kantine wordt er geen kantine genoemd, ook niet clubhuis, maar buffet.

Minder vriendelijk

Een drama was ik, een dove die er niets van kon, iemand die voortaan maar beter ‘de F’jes kon gaan fluiten’

Waar de ontvangst en begeleiding buiten het veld allerhartelijkst waren, was de bejegening erbinnen wel wat minder vriendelijk. Een drama was ik, een dove die er niets van kon, iemand die voortaan maar beter ‘de F’jes kon gaan fluiten’, om een beknopte samenvatting te geven van de recensies van spelers en omstanders over mijn verrichtingen. Terwijl dit toch een van mijn betere wedstrijden was, vond ik.

De verwijten deden me niets, wat weer een gekke gewaarwording was; vijf maanden terug zou ik nog uit het lood zijn geslagen. Geïntimideerd door de vijandigheden in een paar wedstrijden aan het begin van dit voetbalseizoen probeerde ik toen schichtig de boel een beetje bij elkaar te houden.

Pittig gekruide stoofpot

Nu voelde ik mezelf bij elk protest tegen een beslissing steeds groter worden. Spelers schamperden, daagden me uit, probeerden me te misleiden, appelleerden valselijk, smeekten en mopperden. Door niets of niemand liet ik me van de wijs brengen, waardoor ik me nadien afvroeg wat er in hemelsnaam in me was gevaren. Het fanatisme van de spelers werd ook aangewakkerd door hun spelopvatting; alles ging fel en snel, wat weer gepaard ging met een enerverend scoreverloop (eindstand: 3-4). Ik was chef-kok van een pittig gekruide stoofpot.

De spits van de thuisclub hield ik tegen toen hij op weg was naar een tegenstander, waarschijnlijk om een enorme stommiteit te begaan

Twee doelpunten keurde ik af, van beide ploegen één, controversiële (maar onbetwistbare) besluiten die ik zonder aarzeling verdedigde. Een andere treffer kende ik juist toe, waarbij ik het vlagsignaal van de grensrechter van het Leidse UVS overrulede. In de rust legde ik hem uit waarom. Een paar keer sprak ik spelers vermanend toe die met elkaar aan het bakkeleien waren zonder dat de bal in de buurt was. De spits van de thuisclub hield ik tegen toen hij op weg was naar een tegenstander, waarschijnlijk om een enorme stommiteit te begaan.

Verontschuldigen

Bij aanvang van de tweede helft kwam de nummer 11 van HVV zich bij me verontschuldigen. In de eerste helft had ik hem al een paar keer aangesproken op zijn gedrag. Toch kon hij zich uiteindelijk niet inhouden. Hij was het die ‘hé dove’ naar me riep. Op een moment dat allerlei mensen allerlei dingen aan het roepen waren (naar ploeggenoten, naar anderen - en vast ook naar mij) ontwaarde ik in die kakafonie naar zijn oordeel niet gauw genoeg dat zijn trainer wilde wisselen. Ik gaf hem geel.

Twee doelpunten keurde ik af, van beide ploegen één, controversiële (maar onbetwistbare) besluiten die ik zonder aarzeling verdedigde

Vijf maanden terug zou ik het vermoedelijk hebben laten passeren. Toen een begeleider van UVS me toebeet dat ik een drama was, stuurde ik hem achter de omheining. Even viel ik uit mijn rol toen dat enkele supporters aanspoorde om mij ook te beledigen, en ik wat terug snauwde. Na afloop kwam de weggestuurde begeleider zijn excuses aanbieden, zoals ook de coach van UVS dat kwam doen voor het gedrag van zijn spelers en van een deel van zijn staf, plus de doelman en aanvoerder van HVV, ‘omdat ze zo fel waren geweest’. Gretig nam ik enkele complimenten in ontvangst. Mocht ik nu (definitief?) concluderen dat aan mijn autoriteit niet meer getornd kon worden?

Toch een doelpunt

Daags erna, uit bij Foreholte, vulde ik mijn wisselbeurt bij Docos 4 in de eerste helft in als grensrechter. De clubscheids, een knul nog, volgde aanvankelijk braaf mijn vlagsignalen voor buitenspel op. Tot hij die ineens besloot te negeren, wat bij de derde keer tot een doelpunt leidde. Daar stond ik dan, met mijn autoriteit. Voor de vorm kwam hij nog naar me toe om me mijn zegje te laten doen. ‘Het is toch een doelpunt’, besloot hij. Maar ‘hé blinde’ gaan roepen, nee, dat kwam niet in me op.

Robbert Minkhorst

Twitter: @IJC_mink #ikwordscheidsrechter

Word scheidsrechter!

Lijkt het je leuk om wedstrijden te fluiten? Zie jij jezelf een voetbalwedstrijd in goede banen leiden? Klik dan hieronder voor meer informatie!

Gerelateerd nieuws

Laatste artikelen