Hé scheids! Diploma-uitreiking

Redacteur Robbert Minkhorst neemt de proef op de som. - Foto: KNVB Media

Steeds sneller, steeds makkelijker ook, is de scheidsrechter Kop van Jut. Beschimpt, belaagd en betast. Wie respecteert de scheidsrechter nog? En hoe leuk is het dan om er een te zijn - of te worden? Redacteur Robbert Minkhorst neemt de proef op de som.

Je moet altijd voor het hoogste gaan, dus deel ik met KNVB-docent Edwin van de Graaf in mijn eindopdracht voor de cursus mijn ultieme ambitie: ‘Een Leidse derby in de vierde klasse fluiten’. We kunnen niet allemaal Björn Kuipers, Kevin Blom of Bas Nijhuis worden. Roodenburg - Leidsche Boys is mijn Ajax - Feyenoord, zeg maar.

KNVB-scheidsrechter

Tegelijk rijst de vraag: zou ik er al aan toe zijn?

Het moment waarop mijn naam op dit waanzinnige affiche zal worden geplakt, kan vanaf nu aanbreken. Theoretisch dan, want ik mag mezelf dan sinds half december gediplomeerd KNVB-scheidsrechter noemen, Leidsche Boys moet nog wel even terugkeren met een eerste elftal in een competitie met andere eerste elftallen. Tegelijk rijst de vraag: zou ik er al aan toe zijn? Ik spring graag in het diepe. Pas als je er staat, weet je of je er klaar voor bent.

Maar de blik van een mijn begeleiders dit seizoen was veelbetekenend bij de diploma-uitreiking. Ik kreeg van een cursusgenoot de vraag of ik voorlopig jeugd wilde blijven fluiten, of toch naar de senioren wilde. Jeugd, antwoordde ik, en ik denk dat het voor mijn begeleider het goede antwoord was, toen ik zijn bezorgdheid zag ontdooien in een glimlach. Deze man was van de les ‘voetbal is geen democratie’, en ‘leiding geven is ook leiding nemen’.

Samenspraak

Kom ik aan, met mijn hippiegezag. Ik ben van samenspraak, niet van dictatuur. Dat is geen handige karaktertrek als scheidsrechter, of op zijn minst en kwetsbare. Mijn credo zal altijd zijn dat je autoriteit kunt uitstralen zonder autoritair te zijn – maar inderdaad, ik kan echt wat meer op mijn strepen gaan staan. En wat ik daarmee bereik, komt trouwens ook thuis weer van pas, met twee aanstaande pubers.

Kom ik aan, met mijn hippiegezag. Ik ben van samenspraak, niet van dictatuur

Meer leiding nemen: zo staat het ook in mijn verdere leerdoelen. Veel ervaring met fluiten heb ik nog niet, alleen met scheidsrechters, op wie ik op mijn houten-klazenniveau als voetballer in de reserve-zoveelste klasse nog weleens wat aan te merken had. En een diploma is maar een papiertje. Het echte diploma is het leven zelf.

Machtsmiddelen

Kortom: ook al gaat het de laatste wedstrijden lekker, de baas zijn in het veld blijft een ding. Zoals een andere begeleider me al eens op het hart drukte: je hebt je machtsmiddelen, gebruik ze dan ook. Hoewel grappig genoeg mijn laatste beoordelaar meldde dat er met mij ‘echt iemand staat in het veld’. Ik vond het een geweldig compliment, maar ik was ook wel een beetje verbaasd. Alsof mijn zelfvertrouwen nu ineens met driehonderd procent zou zijn toegenomen…

Scheidsrechteren is net behangen: je moet ook gewoon meters maken

Niettemin dans ik op een deinend koord. Ik heb mezelf moeten aanleren dat het beter is om het in het begin kort en straf te houden – zeker als een wedstrijd ook meteen pittig en fel is. Maar het blijft tegen mijn aard ingaan. En ik houd van een duidelijke eigen stijl, heb ik ontdekt: ik laat graag doorvoetballen, pas bij voorkeur de voordeelregel toe – een houding waarvoor ik óók vaak ben beloond.

Meters maken

Scheidsrechteren is net behangen, stelde ik vorig seizoen al vast: je moet ook gewoon meters maken. Hoe meer wedstrijden ik fluit, hoe meer automatismen, hoe natuurlijker het voor me wordt om de regels toe te passen en hoe ik weet om te gaan met situaties die door mijn beslissingen in het veld ontstaan – bijvoorbeeld als de hele bups op me afgestoven komt om verhaal te halen.

Maar dat laatste zal veel eerder bij Ajax-Feyenoord gebeuren. En heus niet in de Tweede divisie bij - pak 'em beet - Quick Boys O13-1- AFC ’34 O13-1.

Robbert Minkhorst

Twitter: @IJC_mink #ikwordscheidsrechter

• r.minkhorst@mediahuis.nl