Column Jan Dirk v/d Zee (22): Het vakbondssyndroom

“Wie vertegenwoordigt u eigenlijk?”, vraagt een jonge vrouw. Ze is direct naar mij toe gelopen na afloop van een KNVB-presentatie over de toekomst van het Nederlandse amateurvoetbal. Ondertussen stroomt de zaal leeg met beleidsmedewerkers van branche- en lobbyorganisaties. Ik sta mijn tas in te pakken.

“Dat lijkt mij toch duidelijk”, antwoord ik een tikkeltje kortaf. “Ik sta hier namens het Nederlands amateurvoetbal.” “Echt?”, zegt ze verbaasd. “Dat gelooft u zelf toch niet. De feiten liggen heel anders.” Haar naambordje valt lastig te lezen. Het verdwijnt gedeeltelijk achter de plooien van haar jasje. “Sorry, ik zal mij eerst even voorstellen”, zeg ik. “Jan Dirk van der Zee, wie ben jij?” “Asi Cavlun.”

Beginvraag

“Dat is geen Friese naam”, antwoord ik in een poging de sfeer wat minder direct te krijgen. “Klopt. Mijn familie komt uit Turkije, van de Zwarte Zee. Ik voel mij Nederlandse hoor, maar ik ben trots op mijn roots. Vraag je dat trouwens aan iedereen: ‘Waar kom je vandaan?’” Zonder het antwoord af te wachten, komt ze direct terug bij haar onderwerp uit de beginvraag.

Hoe komt het dat ik in de besturen van voetbalverenigingen zo weinig vrouwen en jonge mensen tegenkom?

“Zonet heb je de zaal verteld, dat er geen enkele andere sport in Nederland is, waarin de maatschappij zo wordt weerspiegeld als in het voetbal: Jong, oud, arm, rijk, werkend, werkloos, autochtoon, allochtoon, braaf, burgerlijk of crimineel… Jij ziet ze allemaal terug in de kleedkamer, toch?” “Zeker”, zeg ik. “Hoe komt het dan dat ik in de besturen van voetbalverenigingen zo weinig vrouwen en jonge mensen tegenkom? Of mensen zoals ik, met roots in het buitenland, waar zijn die?” “Die zijn er”, antwoord ik, terwijl door mijn hoofd het beeld flitst van het KNVB Voorzitterscongres, waar op honderden mannen slechts twee vrouwelijke voorzitters rondliepen.

Vakbondssyndroom

“Sorry Jan Dirk; ik heb echt een ander beeld bij het amateurvoetbal in Nederland. Er zitten in de KNVB-top toch ook geen bestuurders van Surinaamse, Antilliaanse, Turkse of Marokkaanse komaf? Het amateurvoetbal in Nederland is volgens mij vooral het feestje van vijftigjarige witte mannen. Jullie hebben last van het vakbondssyndroom.” “Pardon?” “Nou gewoon, jullie denken dat je voor iedereen spreekt, terwijl je bestuurlijk slechts een klein gedeelte van alle voetballiefhebbers vertegenwoordigt.” “Is dat niet erg kort door de bocht?”, reageer ik.

“Vind ik niet. Als je de KNVB-plannen wil waarmaken en iedereen in het voetbal het gevoel wil geven dat ze erbij horen, dan zal je moeten zorgen voor veel meer verscheidenheid in de leiding van de KNVB en van de clubs. Gewoon meer mensen van verschillende leeftijd, etnische achtergrond en geslacht.” “Hear hear en namens wie spreek jijzelf Asi?”, vis ik. “Ik sta hier namens mijzelf. Het voetbal gaat me aan het hart en ik zou daar eens verder van gedachten over willen wisselen met de KNVB.” Verstandig, denk ik. Wat denkt u?

Columns Jan Dirk van der Zee Lees hier de eerder geplaatste columns van Jan Dirk van der Zee.